Ako'y nakatayo sa tabi ng daan, at nagtatanong ng daan; Isa lang akong kabataang nobya ng Panginoong Hari.
Ang Guru ay naging dahilan upang maalala ko ang Pangalan ng Panginoon, Har, Har; Sinusundan ko ang Landas patungo sa Kanya.
Ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay ang Suporta ng aking isip at katawan; Nasunog ko na ang lason ng ego.
O Tunay na Guro, isama mo ako sa Panginoon, isama mo ako sa Panginoon, pinalamutian ng mga bulaklak na bulaklak. ||2||
Salok, Unang Mehl:
Pinupuri ng mga Muslim ang batas ng Islam; binabasa at pinag-isipan nila ito.
Ang nakagapos na mga lingkod ng Panginoon ay yaong nagbubuklod sa kanilang sarili upang makita ang Pangitain ng Panginoon.
Pinupuri ng mga Hindu ang Kapuri-puri na Panginoon; ang Mapalad na Pangitain ng Kanyang Darshan, ang Kanyang anyo ay walang kapantay.
Naliligo sila sa mga sagradong dambana ng peregrinasyon, naghahandog ng mga bulaklak, at nagsusunog ng insenso sa harap ng mga diyus-diyosan.
Ang mga Yogis ay nagninilay sa ganap na Panginoon doon; tinatawag nila ang Lumikha na Hindi Nakikitang Panginoon.
Ngunit sa banayad na imahe ng Kalinis-linisang Pangalan, inilalapat nila ang anyo ng isang katawan.
Sa isipan ng mabubuti, nabubuo ang kasiyahan, iniisip ang kanilang pagbibigay.
Sila ay nagbibigay at nagbibigay, ngunit humihingi ng isang libong ulit, at umaasa na ang mundo ay pararangalan sila.
Ang mga magnanakaw, mangangalunya, manunumpa, masasama at makasalanan
- pagkatapos gamitin ang magandang karma na mayroon sila, sila ay umalis; may nagawa ba silang mabuti dito?
May mga nilalang at nilalang sa tubig at sa lupa, sa mga mundo at sansinukob, na nabubuo sa anyo.
Anuman ang kanilang sabihin, Alam Mo; Inalagaan mo silang lahat.
Nanak, ang gutom ng mga deboto ay ang pagpupuri sa Iyo; ang Tunay na Pangalan ang tanging suporta nila.
Nabubuhay sila sa walang hanggang kaligayahan, araw at gabi; sila ang alabok ng mga paa ng mabubuti. ||1||
Unang Mehl: