انسان بڇڙائيءَ ۾ جڪڙيل آهي، ۽ مايا، ناگن جي هٿان وڪوڙيل آهي.
خودمختاري وارو انسان وڃائي ٿو، ۽ گرومخ حاصل ڪري ٿو.
سچي گروءَ سان ملڻ سان، اوندهه دور ٿي ويندي آهي.
اي نانڪ، خودمختاري کي ختم ڪري، رب ۾ ضم ٿي وڃي. ||15||
اندر اندر، مڪمل جذب ۾ مرکوز،
روح سوان نه اڏامي ٿو، ۽ جسم جي ديوار ٽٽي نه آهي.
پوءِ خبر پوي ٿي ته هن جو اصل گهر وجدان جي غار ۾ آهي.
اي نانڪ، سچو رب انهن کي پيار ڪري ٿو جيڪي سچا آهن. ||16||
”پنهنجو گهر ڇو ڇڏيو اٿئي اُداسي؟
تو هي مذهبي لباس ڇو اختيار ڪيو آهي؟
توهان ڪهڙو واپار ڪندا آهيو؟
تون ڪيئن ٻين کي پاڻ سان گڏ وٺي ويندين؟" ||17||
مان اُداسي ٿي ويس، گورمڪن کي ڳوليندي.
مون رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو ڳولڻ لاءِ اهي پوشاڪ اختيار ڪيا آهن.
مان سچ جي واپار ۾ واپار ڪندو آهيان.
اي نانڪ، گرو مُک جي حيثيت ۾، مان ٻين کي پار کڻان ٿو. ||18||
”توهان پنهنجي زندگيءَ جو رخ ڪيئن بدلايو آهي؟
توهان پنهنجي ذهن کي ڇا سان ڳنڍيو آهي؟
توهان پنهنجي اميدن ۽ خواهشن کي ڪيئن ماتايو آهي؟
توهان پنهنجي مرڪز جي اندر روشني کي ڪيئن ڳولهيو آهي؟