سدھ گوشٹ

(صفحو: 14)

ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥

gur parachai man saach samaae |

گرو تي ايمان سان، ذهن سچ ۾ ضم ٿي،

ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੪੯॥

pranavat naanak kaal na khaae |49|

۽ پوء، نانڪ دعا ڪري ٿو، موت جي ذريعي ڪو به ختم نه ٿيندو آهي. ||49||

ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ ॥

naam tat sabh hee sir jaapai |

اسم جو جوهر، رب جو نالو، سڀني کان مٿاهون ۽ بهترين آهي.

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ ॥

bin naavai dukh kaal santaapai |

نالي جي بغير، انسان درد ۽ موت ۾ مبتلا آهي.

ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥

tato tat milai man maanai |

جڏهن هڪ جوهر جوهر ۾ ضم ٿي ويندو آهي، ذهن مطمئن ۽ پورو ٿيندو آهي.

ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ ॥

doojaa jaae ikat ghar aanai |

دوئي ختم ٿي ويو آهي، ۽ هڪ رب جي گهر ۾ داخل ٿئي ٿو.

ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ ॥

bolai pavanaa gagan garajai |

ساهه ڏهين دروازي جي آسمان ۾ وهي ٿو ۽ وائبرٽ ڪري ٿو.

ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ ॥੫੦॥

naanak nihachal milan sahajai |50|

اي نانڪ، انسان پوءِ وجدان سان ابدي، بدلجندڙ رب سان ملي ٿو. ||50||

ਅੰਤਰਿ ਸੁੰਨੰ ਬਾਹਰਿ ਸੁੰਨੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨੰ ॥

antar sunan baahar sunan tribhavan sun masunan |

مطلق رب اندر اندر آهي. مطلق رب اسان کان ٻاهر پڻ آهي. مطلق رب مڪمل طور تي ٽنهي جهانن کي ڀريندو آهي.

ਚਉਥੇ ਸੁੰਨੈ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਉ ਪਾਪੁ ਨ ਪੁੰਨੰ ॥

chauthe sunai jo nar jaanai taa kau paap na punan |

جيڪو رب کي چوٿين حالت ۾ ڄاڻي ٿو، سو نيڪي يا بدي جي تابع نه آهي.

ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁੰਨ ਕਾ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥

ghatt ghatt sun kaa jaanai bheo |

جيڪو خدا مطلق جو راز ڄاڻي ٿو، جيڪو هر هڪ دل تي پکڙيل آهي،

ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥

aad purakh niranjan deo |

ڄاڻي ٿو اصلي ذات، بي مثال خدائي رب.

ਜੋ ਜਨੁ ਨਾਮ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਤਾ ॥

jo jan naam niranjan raataa |

اُهو عاجز ذات جيڪو پاڪيزه اسم سان ڀريل آهي،

ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੫੧॥

naanak soee purakh bidhaataa |51|

اي نانڪ، پاڻ آهي پريم رب، مقدر جو معمار. ||51||

ਸੁੰਨੋ ਸੁੰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥

suno sun kahai sabh koee |

"هر ڪو مطلق رب جي باري ۾ ڳالهائيندو آهي، غير واضح باطل.

ਅਨਹਤ ਸੁੰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਹੋਈ ॥

anahat sun kahaa te hoee |

هن مطلق باطل کي ڪيئن ڳولي سگهي ٿو؟

ਅਨਹਤ ਸੁੰਨਿ ਰਤੇ ਸੇ ਕੈਸੇ ॥

anahat sun rate se kaise |

اُھي ڪير آھن، جيڪي اُن مطلق باطل سان واسطو رکن ٿا؟"

ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸ ਹੀ ਜੈਸੇ ॥

jis te upaje tis hee jaise |

اهي رب وانگر آهن، جن مان اهي پيدا ٿيا آهن.

ਓਇ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਹਿ ਨ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥

oe janam na mareh na aaveh jaeh |

اُھي نه ڄمندا آھن، نه مرندا آھن. اهي نه ايندا ۽ ويندا آهن.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਸਮਝਾਹਿ ॥੫੨॥

naanak guramukh man samajhaeh |52|

اي نانڪ، گرومخ پنهنجن ذهنن کي هدايت ڪن ٿا. ||52||