سدھ گوشٹ

(صفحه: 14)

ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥

gur parachai man saach samaae |

با ایمان به گورو، ذهن در حقیقت ادغام می شود،

ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੪੯॥

pranavat naanak kaal na khaae |49|

و سپس، نانک دعا می کند، انسان از مرگ غرق نمی شود. ||49||

ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ ॥

naam tat sabh hee sir jaapai |

ذات نعم، نام خداوند، از همه برتر و برتر شناخته شده است.

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ ॥

bin naavai dukh kaal santaapai |

بدون نام، فرد مبتلا به درد و مرگ است.

ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥

tato tat milai man maanai |

هنگامی که ذات فرد در ذات درآمیزد، ذهن راضی و برآورده می شود.

ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ ॥

doojaa jaae ikat ghar aanai |

دوگانگی از بین رفته است و شخص وارد خانه پروردگار یگانه می شود.

ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ ॥

bolai pavanaa gagan garajai |

نفس در آسمان دروازه دهم می وزد و می لرزد.

ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ ॥੫੦॥

naanak nihachal milan sahajai |50|

ای ناناک، انسان فانی به طور شهودی با پروردگار ابدی و تغییرناپذیر ملاقات می کند. ||50||

ਅੰਤਰਿ ਸੁੰਨੰ ਬਾਹਰਿ ਸੁੰਨੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨੰ ॥

antar sunan baahar sunan tribhavan sun masunan |

پروردگار مطلق در اعماق درون است. خداوند مطلق بیرون از ما نیز هست. پروردگار مطلق سه جهان را کاملاً پر می کند.

ਚਉਥੇ ਸੁੰਨੈ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਉ ਪਾਪੁ ਨ ਪੁੰਨੰ ॥

chauthe sunai jo nar jaanai taa kau paap na punan |

کسی که پروردگار را در حالت چهارم بشناسد، مشمول فضیلت و رذیلت نیست.

ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁੰਨ ਕਾ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥

ghatt ghatt sun kaa jaanai bheo |

کسی که راز خدای مطلق را می داند که همه دل ها را فرا می گیرد،

ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥

aad purakh niranjan deo |

موجود اولیه، پروردگار پاک الهی را می شناسد.

ਜੋ ਜਨੁ ਨਾਮ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਤਾ ॥

jo jan naam niranjan raataa |

آن موجود فروتن که با نعم مطهر آغشته است،

ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੫੧॥

naanak soee purakh bidhaataa |51|

ای ناناک، خود پروردگار اولیه، معمار سرنوشت است. ||51||

ਸੁੰਨੋ ਸੁੰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥

suno sun kahai sabh koee |

«همه از پروردگار مطلق صحبت می کنند، خلأ آشکار.

ਅਨਹਤ ਸੁੰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਹੋਈ ॥

anahat sun kahaa te hoee |

چگونه می توان این خلأ مطلق را پیدا کرد؟

ਅਨਹਤ ਸੁੰਨਿ ਰਤੇ ਸੇ ਕੈਸੇ ॥

anahat sun rate se kaise |

آنها چه کسانی هستند که با این خلأ مطلق هماهنگ شده اند؟"

ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸ ਹੀ ਜੈਸੇ ॥

jis te upaje tis hee jaise |

آنها مانند خداوندی هستند که از او سرچشمه گرفته اند.

ਓਇ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਹਿ ਨ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥

oe janam na mareh na aaveh jaeh |

آنها به دنیا نمی آیند، نمی میرند. نمی آیند و نمی روند.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਸਮਝਾਹਿ ॥੫੨॥

naanak guramukh man samajhaeh |52|

ای نانک، گورمخ ها به عقل خود دستور می دهند. ||52||