باون اخری

(صفحو: 5)

ਗਰਭ ਕੁੰਟ ਮਹਿ ਉਰਧ ਤਪ ਕਰਤੇ ॥

garabh kuntt meh uradh tap karate |

پيٽ جي چيمبر ۾ مٿي تي، انهن سخت مراقبو ڪيو.

ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਸਿਮਰਤ ਪ੍ਰਭੁ ਰਹਤੇ ॥

saas saas simarat prabh rahate |

انهن هر ساهه سان خدا کي ياد ڪيو.

ਉਰਝਿ ਪਰੇ ਜੋ ਛੋਡਿ ਛਡਾਨਾ ॥

aurajh pare jo chhodd chhaddaanaa |

پر هاڻي، اهي انهن شين ۾ پئجي ويا آهن جيڪي انهن کي ڇڏي وڃڻ گهرجن.

ਦੇਵਨਹਾਰੁ ਮਨਹਿ ਬਿਸਰਾਨਾ ॥

devanahaar maneh bisaraanaa |

اهي پنهنجي ذهن مان عظيم عطا ڪندڙ کي وساري ڇڏيندا آهن.

ਧਾਰਹੁ ਕਿਰਪਾ ਜਿਸਹਿ ਗੁਸਾਈ ॥

dhaarahu kirapaa jiseh gusaaee |

اي نانڪ، جن تي رب رحم ڪري ٿو،

ਇਤ ਉਤ ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਬਿਸਰਹੁ ਨਾਹੀ ॥੬॥

eit ut naanak tis bisarahu naahee |6|

هن کي نه وساريو، هتي يا آخرت. ||6||

ਸਲੋਕੁ ॥

salok |

سلوڪ:

ਆਵਤ ਹੁਕਮਿ ਬਿਨਾਸ ਹੁਕਮਿ ਆਗਿਆ ਭਿੰਨ ਨ ਕੋਇ ॥

aavat hukam binaas hukam aagiaa bhin na koe |

سندس حڪم سان، اسين اچون ٿا، ۽ سندس حڪم سان، اسين وڃون ٿا. ڪو به سندس حڪم کان ٻاهر نه آهي.

ਆਵਨ ਜਾਨਾ ਤਿਹ ਮਿਟੈ ਨਾਨਕ ਜਿਹ ਮਨਿ ਸੋਇ ॥੧॥

aavan jaanaa tih mittai naanak jih man soe |1|

اوتار ۾ اچڻ ۽ وڃڻ ختم ٿي ويو، اي نانڪ، انهن لاءِ جن جا ذهن رب سان ڀريل آهن. ||1||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਏਊ ਜੀਅ ਬਹੁਤੁ ਗ੍ਰਭ ਵਾਸੇ ॥

eaoo jeea bahut grabh vaase |

هي روح ڪيترن ئي پيٽن ۾ رهندو آهي.

ਮੋਹ ਮਗਨ ਮੀਠ ਜੋਨਿ ਫਾਸੇ ॥

moh magan meetth jon faase |

مٺي وابستگي جي لالچ ۾، اهو ٻيهر جنم ۾ ڦاسي ويو آهي.

ਇਨਿ ਮਾਇਆ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਬਸਿ ਕੀਨੇ ॥

ein maaeaa trai gun bas keene |

هن مايا ٽن خاصيتن جي ذريعي مخلوقات کي تابع ڪيو آهي.

ਆਪਨ ਮੋਹ ਘਟੇ ਘਟਿ ਦੀਨੇ ॥

aapan moh ghatte ghatt deene |

مايا هر دل ۾ پنهنجو پاڻ سان وابسته ڪيو آهي.

ਏ ਸਾਜਨ ਕਛੁ ਕਹਹੁ ਉਪਾਇਆ ॥

e saajan kachh kahahu upaaeaa |

اي دوست ڪو رستو ٻڌاءِ

ਜਾ ਤੇ ਤਰਉ ਬਿਖਮ ਇਹ ਮਾਇਆ ॥

jaa te trau bikham ih maaeaa |

جنهن جي مدد سان مان مايا جي هن خيانت واري سمنڊ ۾ ترجي سگهان ٿو.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸਤਸੰਗਿ ਮਿਲਾਏ ॥

kar kirapaa satasang milaae |

رب پنهنجي رحمت جي بارش ڪري ٿو، ۽ اسان کي ست سنگت، سچي جماعت ۾ شامل ٿيڻ جي هدايت ڪري ٿو.

ਨਾਨਕ ਤਾ ਕੈ ਨਿਕਟਿ ਨ ਮਾਏ ॥੭॥

naanak taa kai nikatt na maae |7|

اي نانڪ، مايا ويجھو به نه ايندي آهي. ||7||

ਸਲੋਕੁ ॥

salok |

سلوڪ:

ਕਿਰਤ ਕਮਾਵਨ ਸੁਭ ਅਸੁਭ ਕੀਨੇ ਤਿਨਿ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪਿ ॥

kirat kamaavan subh asubh keene tin prabh aap |

خدا پاڻ ئي انسان کي چڱا ۽ خراب ڪم ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي.