سلوڪ:
اي ذهن، پاڪ بزرگ جو سهارو وٺو. پنھنجي ھوشيار دليلن کي ڇڏي ڏيو.
جنهن جي ذهن ۾ گرو جي تعليم آهي، اي نانڪ، هن جي پيشاني تي سٺي قسمت لکيل آهي. ||1||
پورو:
ساسا: مان هاڻي تنهنجي حرمت ۾ داخل ٿي چڪو آهيان، رب؛
مان شاستر، سمرتيون ۽ ويدون پڙهي ڏاڍو ٿڪجي پيو آهيان.
مون ڳولهيو، ڳولهيو ۽ ڳولهيو، ۽ هاڻي مون کي سمجهه ۾ آيو آهي،
يعني رب جي ياد ڪرڻ کان سواءِ ڪا به آزادي نه آهي.
هر سانس سان، مان غلطيون ڪريان ٿو.
تون تمام طاقتور، لامحدود ۽ لامحدود آهين.
مان تنهنجي حرمت کي ڳوليان ٿو - مهرباني ڪري مون کي بچايو، مهربان رب!
نانڪ تنهنجو ٻار آهي، اي دنيا جا پالڻهار. ||48||
سلوڪ:
جڏهن خود غرضي ۽ غرور ختم ٿي وڃن ٿا، امن اچي ٿو، ۽ دماغ ۽ جسم کي شفا حاصل ٿئي ٿي.
اي نانڪ، پوءِ هو ڏسڻ ۾ اچي ٿو - جيڪو ساراهه جي لائق آهي. ||1||
پورو:
خاڪا: سندس ساراهه ۽ واکاڻ ڪر،
جيڪو هڪ ئي لمحي ۾ خالي کان اونڌو ڪري ٿو.
جڏهن انسان مڪمل طور تي عاجز ٿي ويندو آهي،
پوءِ هو رات ۽ ڏينهن خدا تي غور ڪري ٿو، جيڪو نروان جو جدا ٿيل رب آهي.