ബാവൻ അഖ്‌രി

(പേജ്: 30)


ਸਲੋਕੁ ॥
salok |

സലോക്:

ਸਾਧੂ ਕੀ ਮਨ ਓਟ ਗਹੁ ਉਕਤਿ ਸਿਆਨਪ ਤਿਆਗੁ ॥
saadhoo kee man ott gahu ukat siaanap tiaag |

ഓ മനസ്സേ, വിശുദ്ധ വിശുദ്ധൻ്റെ പിന്തുണ ഗ്രഹിക്കുക; നിങ്ങളുടെ സമർത്ഥമായ വാദങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക.

ਗੁਰ ਦੀਖਿਆ ਜਿਹ ਮਨਿ ਬਸੈ ਨਾਨਕ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ॥੧॥
gur deekhiaa jih man basai naanak masatak bhaag |1|

ഹേ നാനാക്ക്, ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ മനസ്സിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരാൾക്ക് അവൻ്റെ നെറ്റിയിൽ നല്ല വിധി ആലേഖനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ||1||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

പൗറി:

ਸਸਾ ਸਰਨਿ ਪਰੇ ਅਬ ਹਾਰੇ ॥
sasaa saran pare ab haare |

സസ്സ: ഞാനിപ്പോൾ നിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ പ്രവേശിച്ചിരിക്കുന്നു, കർത്താവേ;

ਸਾਸਤ੍ਰ ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਬੇਦ ਪੂਕਾਰੇ ॥
saasatr simrit bed pookaare |

ശാസ്‌ത്രങ്ങളും സ്മൃതികളും വേദങ്ങളും ചൊല്ലി ഞാൻ മടുത്തു.

ਸੋਧਤ ਸੋਧਤ ਸੋਧਿ ਬੀਚਾਰਾ ॥
sodhat sodhat sodh beechaaraa |

ഞാൻ തിരഞ്ഞു, തിരഞ്ഞു, തിരഞ്ഞു, ഇപ്പോൾ ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു,

ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਜਨ ਨਹੀ ਛੁਟਕਾਰਾ ॥
bin har bhajan nahee chhuttakaaraa |

ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കാതെ മുക്തിയില്ല.

ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਹਮ ਭੂਲਨਹਾਰੇ ॥
saas saas ham bhoolanahaare |

ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ഞാൻ തെറ്റുകൾ വരുത്തുന്നു.

ਤੁਮ ਸਮਰਥ ਅਗਨਤ ਅਪਾਰੇ ॥
tum samarath aganat apaare |

നീ സർവ്വശക്തനും അനന്തവും അനന്തവുമാണ്.

ਸਰਨਿ ਪਰੇ ਕੀ ਰਾਖੁ ਦਇਆਲਾ ॥
saran pare kee raakh deaalaa |

ഞാൻ അങ്ങയുടെ സങ്കേതം തേടുന്നു - കരുണാമയനായ കർത്താവേ, ദയവായി എന്നെ രക്ഷിക്കൂ!

ਨਾਨਕ ਤੁਮਰੇ ਬਾਲ ਗੁਪਾਲਾ ॥੪੮॥
naanak tumare baal gupaalaa |48|

ലോകനാഥാ, നാനാക്ക് നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയാണ്. ||48||

ਸਲੋਕੁ ॥
salok |

സലോക്:

ਖੁਦੀ ਮਿਟੀ ਤਬ ਸੁਖ ਭਏ ਮਨ ਤਨ ਭਏ ਅਰੋਗ ॥
khudee mittee tab sukh bhe man tan bhe arog |

സ്വാർത്ഥതയും അഹങ്കാരവും ഇല്ലാതാകുമ്പോൾ, സമാധാനം വരുന്നു, മനസ്സും ശരീരവും സുഖം പ്രാപിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਦ੍ਰਿਸਟੀ ਆਇਆ ਉਸਤਤਿ ਕਰਨੈ ਜੋਗੁ ॥੧॥
naanak drisattee aaeaa usatat karanai jog |1|

ഓ നാനാക്ക്, അപ്പോൾ അവൻ കാണാൻ വരുന്നു - പ്രശംസ അർഹിക്കുന്നവൻ. ||1||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

പൗറി:

ਖਖਾ ਖਰਾ ਸਰਾਹਉ ਤਾਹੂ ॥
khakhaa kharaa saraahau taahoo |

ഖാഖ: ഉയരത്തിൽ അവനെ സ്തുതിക്കുകയും സ്തുതിക്കുകയും ചെയ്യുക,

ਜੋ ਖਿਨ ਮਹਿ ਊਨੇ ਸੁਭਰ ਭਰਾਹੂ ॥
jo khin meh aoone subhar bharaahoo |

ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ശൂന്യത നിറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞൊഴുകുന്നവൻ.

ਖਰਾ ਨਿਮਾਨਾ ਹੋਤ ਪਰਾਨੀ ॥
kharaa nimaanaa hot paraanee |

മർത്യനായ വ്യക്തി തികച്ചും വിനയാന്വിതനാകുമ്പോൾ,

ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਪੈ ਪ੍ਰਭ ਨਿਰਬਾਨੀ ॥
anadin jaapai prabh nirabaanee |

പിന്നെ അവൻ രാവും പകലും ദൈവത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നു.