گڏ ڪري ۽ گڏ ڪري، جيڪي ڪري سگھن ٿا، بي وفائي مرن ٿا، اي نانڪ، پر مايا جي دولت آخر ۾ ساڻن گڏ نه ٿي. ||1||
پورو:
طحا: ڪا به شيءِ مستقل نه آهي- توهان پنهنجا پير ڇو ڊگها ڪري رهيا آهيو؟
تون ايترا ٺڳيءَ وارا ۽ ٺڳيءَ وارا ڪم ڪر، جيئن تون مايا جو تعاقب ڪرين ٿو.
تون پنهنجو پيٽ ڀرڻ لاءِ ڪم ڪرين ٿو، اي بيوقوف، ۽ پوءِ تون ٿڪجي پوي ٿو.
پر اِها ڳالهه اُن آخري لمحي ۾ توهان لاءِ ڪو به ڪم نه ايندي.
توهان کي استحڪام صرف رب العالمين تي ويرڻ ۽ سنتن جي تعليمات کي قبول ڪرڻ سان ملندو.
هڪ رب لاءِ محبت کي هميشه لاءِ ڳنڍيو - اهو ئي سچو پيار آهي!
هو ڪرڻ وارو آهي، سببن جو ڪارڻ آهي. سڀ طريقا ۽ وسيلا صرف سندس هٿ ۾ آهن.
جنهن سان تون مون کي ڳنڍي رهيو آهين، ان سان مان جڙيل آهيان. اي نانڪ، مان صرف هڪ لاچار مخلوق آهيان. ||33||
سلوڪ:
سندس ٻانهن هڪ رب ڏانهن ڏٺو آهي، جيڪو هر شيءِ جو مالڪ آهي.
هو هر ساهه سان هن کي غور سان سمجهندا رهيا. اي نانڪ، سندس درشن جو برڪت وارو نظارو سندن سهارو آهي. ||1||
پورو:
دادا: هڪ رب عظيم عطا ڪندڙ آهي. هو سڀني کي ڏيڻ وارو آهي.
هن جي عطا ڪرڻ جي ڪا حد ناهي. سندس بيشمار گودام ڀرجي ويا آهن.
عظيم عطا ڪندڙ هميشه جيئرو آهي.
اي بي عقل، تو هن کي ڇو وساريو آهي؟
ڪو به غلط ناهي، منهنجا دوست.
خدا مايا سان جذباتي وابستگي جي غلامي پيدا ڪئي.