باون اخری

(صفحو: 20)

ਮਣੀ ਮਿਟਾਇ ਜੀਵਤ ਮਰੈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਉਪਦੇਸ ॥

manee mittaae jeevat marai gur poore upades |

جيڪو پنهنجي انا کي ختم ڪري ٿو، اهو مڪمل گرو جي تعليمات ذريعي، جيئرو رهي ٿو.

ਮਨੂਆ ਜੀਤੈ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਤਿਹ ਸੂਰਤਣ ਵੇਸ ॥

manooaa jeetai har milai tih sooratan ves |

هو پنهنجي ذهن کي فتح ڪري ٿو، ۽ رب سان ملي ٿو. هو عزت جي لباس ۾ ملبوس آهي.

ਣਾ ਕੋ ਜਾਣੈ ਆਪਣੋ ਏਕਹਿ ਟੇਕ ਅਧਾਰ ॥

naa ko jaanai aapano ekeh ttek adhaar |

هو ڪنهن به شيءِ کي پنهنجي ذات جي دعويٰ نٿو ڪري. هڪڙو رب سندس لنگر ۽ سهارو آهي.

ਰੈਣਿ ਦਿਣਸੁ ਸਿਮਰਤ ਰਹੈ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਪੁਰਖੁ ਅਪਾਰ ॥

rain dinas simarat rahai so prabh purakh apaar |

رات ۽ ڏينهن، هو مسلسل قادر مطلق، لامحدود رب العالمين کي غور ڪندو آهي.

ਰੇਣ ਸਗਲ ਇਆ ਮਨੁ ਕਰੈ ਏਊ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥

ren sagal eaa man karai eaoo karam kamaae |

هو پنهنجي ذهن کي سڀني جي مٽي بڻائي ٿو. هن جي ڪمن جو اهو ئي ڪارڻ آهي.

ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਆ ਪਾਇ ॥੩੧॥

hukamai boojhai sadaa sukh naanak likhiaa paae |31|

رب جي حڪم کي سمجهڻ سان، هو دائمي سڪون حاصل ڪري ٿو. اي نانڪ، اهڙي ئي هن جي مقرر ڪيل تقدير آهي. ||31||

ਸਲੋਕੁ ॥

salok |

سلوڪ:

ਤਨੁ ਮਨੁ ਧਨੁ ਅਰਪਉ ਤਿਸੈ ਪ੍ਰਭੂ ਮਿਲਾਵੈ ਮੋਹਿ ॥

tan man dhan arpau tisai prabhoo milaavai mohi |

مان پنهنجو جسم، دماغ ۽ دولت هر ڪنهن کي پيش ڪريان ٿو جيڪو مون کي خدا سان گڏ ڪري سگهي ٿو.

ਨਾਨਕ ਭ੍ਰਮ ਭਉ ਕਾਟੀਐ ਚੂਕੈ ਜਮ ਕੀ ਜੋਹ ॥੧॥

naanak bhram bhau kaatteeai chookai jam kee joh |1|

اي نانڪ، منهنجا شڪ ۽ خوف دور ٿي ويا آهن، ۽ موت جو رسول مون کي هاڻي ڏسڻ ۾ نه ٿو اچي. ||1||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਤਤਾ ਤਾ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰਿ ਗੁਣ ਨਿਧਿ ਗੋਬਿਦ ਰਾਇ ॥

tataa taa siau preet kar gun nidh gobid raae |

TATTA: عظمت جي خزاني لاءِ محبت کي قبول ڪريو، ڪائنات جي خود مختيار رب.

ਫਲ ਪਾਵਹਿ ਮਨ ਬਾਛਤੇ ਤਪਤਿ ਤੁਹਾਰੀ ਜਾਇ ॥

fal paaveh man baachhate tapat tuhaaree jaae |

توهان کي پنهنجي ذهن جي خواهشن جو ميوو ملندو، ۽ توهان جي ٻرندڙ اڃ ختم ٿي ويندي.

ਤ੍ਰਾਸ ਮਿਟੈ ਜਮ ਪੰਥ ਕੀ ਜਾਸੁ ਬਸੈ ਮਨਿ ਨਾਉ ॥

traas mittai jam panth kee jaas basai man naau |

جنهن جي دل اسم سان ڀريل آهي، ان کي موت جي رستي ۾ ڪو به خوف نه هوندو.

ਗਤਿ ਪਾਵਹਿ ਮਤਿ ਹੋਇ ਪ੍ਰਗਾਸ ਮਹਲੀ ਪਾਵਹਿ ਠਾਉ ॥

gat paaveh mat hoe pragaas mahalee paaveh tthaau |

کيس ڇوٽڪارو ملندو، ۽ سندس عقل روشن ٿي ويندو. هن کي رب جي حضور جي حويلي ۾ پنهنجي جاءِ ملندي.

ਤਾਹੂ ਸੰਗਿ ਨ ਧਨੁ ਚਲੈ ਗ੍ਰਿਹ ਜੋਬਨ ਨਹ ਰਾਜ ॥

taahoo sang na dhan chalai grih joban nah raaj |

نه دولت، نه گهر، نه جوان، نه طاقت توهان سان گڏ هلندي.

ਸੰਤਸੰਗਿ ਸਿਮਰਤ ਰਹਹੁ ਇਹੈ ਤੁਹਾਰੈ ਕਾਜ ॥

santasang simarat rahahu ihai tuhaarai kaaj |

سنتن جي سماج ۾، رب جي ياد ۾ غور ڪريو. اهو اڪيلو توهان لاء مفيد ٿيندو.

ਤਾਤਾ ਕਛੂ ਨ ਹੋਈ ਹੈ ਜਉ ਤਾਪ ਨਿਵਾਰੈ ਆਪ ॥

taataa kachhoo na hoee hai jau taap nivaarai aap |

جڏهن هو پاڻ ئي تنهنجو بخار لاهيندو، تڏهن ڪو به جلندو ڪونه.

ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੈ ਨਾਨਕ ਹਮਹਿ ਆਪਹਿ ਮਾਈ ਬਾਪ ॥੩੨॥

pratipaalai naanak hameh aapeh maaee baap |32|

اي نانڪ، رب پاڻ اسان کي پالي ٿو؛ هو اسان جي ماءُ ۽ پيءُ آهي. ||32||

ਸਲੋਕੁ ॥

salok |

سلوڪ:

ਥਾਕੇ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਘਾਲਤੇ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਲਾਥ ॥

thaake bahu bidh ghaalate tripat na trisanaa laath |

اهي ٿڪجي ويا آهن، هر قسم جي طريقن سان جدوجهد ڪندي؛ پر اُھي نه ٿا لھجن، ۽ سندن اُڃ نه بجھائي.