کسی که نفس خود را ریشه کن می کند، در حالی که هنوز زنده است، از طریق آموزه های گورو کامل مرده می ماند.
او ذهن خود را تسخیر می کند و خداوند را ملاقات می کند. او جامه افتخار پوشیده است.
او چیزی را از آن خود نمی داند. خداوند یگانه لنگر و تکیه گاه اوست.
او در شب و روز دائماً خدای قادر مطلق و بیکران را در نظر می گیرد.
او ذهن خود را خاک همه می کند. کارمای کارهایی که انجام می دهد چنین است.
او با درک حکم فرمان خداوند به آرامش ابدی می رسد. ای نانک، سرنوشت از پیش تعیین شده او چنین است. ||31||
سالوک:
من جسم، ذهن و ثروتم را به هرکسی که بتواند مرا با خدا متحد کند تقدیم می کنم.
ای نانک، تردید و ترس من برطرف شد و رسول مرگ دیگر مرا نمی بیند. ||1||
پاوری:
تاتا: عشق به گنج تعالی، پروردگار مقتدر جهان را در آغوش بگیرید.
ثمره امیال ذهن خود را به دست خواهید آورد و تشنگی سوزان شما برطرف خواهد شد.
کسی که دلش پر از نام باشد در راه مرگ ترسی ندارد.
او نجات خواهد یافت و عقلش روشن خواهد شد. او جای خود را در عمارت حضور خداوند خواهد یافت.
نه ثروت، نه خانواده، نه جوانی و نه قدرت با شما همراه نخواهد شد.
در انجمن قدیسان، به یاد خداوند تعمق کنید. این به تنهایی برای شما مفید خواهد بود.
وقتی خودش تب شما را بردارد اصلاً سوزش وجود نخواهد داشت.
ای ناناک، خداوند خود ما را گرامی می دارد. او مادر و پدر ماست. ||32||
سالوک:
آنها خسته شده اند و به انواع و اقسام راه ها دست و پنجه نرم می کنند. اما سیر نمی شوند و تشنگی شان سیراب نمی شود.