گروءَ تي غور ڪندي، مون کي اهي سيکاريا ويا آهن؛
پنهنجي فضل سان، هو پنهنجي ٻانهن کي پار ڪري ٿو.
تيل جو دٻو، چرخڻ وارو ڦيٿو، پيسڻ وارو پٿر، ڪنوار جو ڦيٿو،
ريگستان ۾ بيشمار، بيشمار طوفان،
گھمڻ وارا مٿيون، ٿڌڻ واريون لٺون، ٺھرائيندڙ،
پکين جي بي آراميءَ سان ٽمٽار،
۽ مرد گول ۽ گول گول گول اسپنڊلن تي هلندا رهيا
اي نانڪ، ٽمبل بيشمار ۽ بيشمار آهن.
رب اسان کي غلاميءَ ۾ جڪڙي ٿو- ائين ئي اسين چوڌاري ڦرون ٿا.
انهن جي عملن مطابق، ائين ئي سڀ ماڻهو نچندا آهن.
جيڪي نچندا، نچندا ۽ کلندا، سي سندن آخري وڇوڙي تي روئندا.
اهي نه آسمان ڏانهن اڏامندا آهن ۽ نه ئي اهي سِڌ بڻجي ويندا آهن.
اهي نچندا آهن ۽ پنهنجي ذهن جي زور تي چوڌاري ٽپو ڏيندا آهن.
اي نانڪ، جن جا ذهن خدا جي خوف سان ڀريل آهن، انهن جي ذهن ۾ به خدا جي محبت آهي. ||2||
پورو:
تنهنجو نالو بي خوف رب آهي. تنهنجو نالو ٻُڌڻ سان ڪنهن کي جهنم ۾ وڃڻ جي ضرورت ناهي.
روح ۽ جسم سڀ سندس آهن. اسان کي روزي ڏيڻ لاءِ هن کان پڇڻ هڪ ضايع آهي.
جيڪڏھن توھان چڱائي جي خواھش آھيو ته پوءِ چڱا ڪم ڪريو ۽ عاجزي ڪريو.
پوڙھائپ جون نشانيون مٽائيندي به پوڙھائپ موت جي آڙ ۾ ايندي.
جڏهن ساهه جي ڳڻپ پوري ٿئي ته هتي ڪو به نه رهي. ||5||