श्री गुरू ग्रंथ साहिब दे पाठ दा भोग (रागमाला)

दूख रोग संताप उतरे सुणी सची बाणी ॥

खरी बाणी ऐकून दुःख, आजार आणि दुःख दूर झाले.

संत साजन भए सरसे पूरे गुर ते जाणी ॥

संत आणि त्यांचे मित्र परिपूर्ण गुरू जाणून आनंदात असतात.

सुणते पुनीत कहते पवितु सतिगुरु रहिआ भरपूरे ॥

श्रोते शुद्ध असतात आणि वक्ते शुद्ध असतात; खरे गुरू सर्वव्यापी आणि व्यापलेले आहेत.

बिनवंति नानकु गुर चरण लागे वाजे अनहद तूरे ॥४०॥१॥

नानक प्रार्थना करतात, गुरूंच्या चरणांना स्पर्श करून, खगोलीय बगल्सचा अप्रचलित ध्वनी प्रवाह कंपन करतो आणि आवाज करतो. ||40||1||

सलोकु ॥

सालोक:

पवणु गुरू पाणी पिता माता धरति महतु ॥

हवा गुरु आहे, पाणी पिता आहे आणि पृथ्वी ही सर्वांची महान माता आहे.

दिवसु राति दुइ दाई दाइआ खेलै सगल जगतु ॥

रात्रंदिवस त्या दोन परिचारिका आहेत, ज्यांच्या कुशीत सारे जग खेळत आहे.

चंगिआईआ बुरिआईआ वाचै धरमु हदूरि ॥

चांगली कृत्ये आणि वाईट कृत्ये - धर्माच्या प्रभूच्या उपस्थितीत रेकॉर्ड वाचला जातो.

करमी आपो आपणी के नेड़ै के दूरि ॥

त्यांच्या स्वतःच्या कृतीनुसार, काहींना जवळ केले जाते, आणि काहींना दूर नेले जाते.

जिनी नामु धिआइआ गए मसकति घालि ॥

ज्यांनी भगवंताच्या नामाचे चिंतन केले आहे आणि त्यांच्या कपाळाच्या घामाने परिश्रम करून निघून गेले आहेत.

नानक ते मुख उजले केती छुटी नालि ॥१॥

-हे नानक, परमेश्वराच्या दरबारात त्यांचे चेहरे तेजस्वी आहेत आणि त्यांच्यासह अनेकांचे तारण झाले आहे! ||1||