ಸಿಧ್ ಗೋಷ್ಟ್

(ಪುಟ: 15)

ਨਉ ਸਰ ਸੁਭਰ ਦਸਵੈ ਪੂਰੇ ॥

nau sar subhar dasavai poore |

ಒಂಬತ್ತು ದ್ವಾರಗಳ ಮೇಲೆ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ, ಹತ್ತನೇ ದ್ವಾರದ ಮೇಲೆ ಪರಿಪೂರ್ಣ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਤਹ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨ ਵਜਾਵਹਿ ਤੂਰੇ ॥

tah anahat sun vajaaveh toore |

ಅಲ್ಲಿ, ಸಂಪೂರ್ಣ ಭಗವಂತನ ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ಧ್ವನಿ ಪ್ರವಾಹವು ಕಂಪಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತ್ತದೆ.

ਸਾਚੈ ਰਾਚੇ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰੇ ॥

saachai raache dekh hajoore |

ಯಾವಾಗಲೂ ಇರುವ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ನೋಡಿ ಮತ್ತು ಅವನೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳು.

ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥

ghatt ghatt saach rahiaa bharapoore |

ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಪ್ರತಿ ಹೃದಯವನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ.

ਗੁਪਤੀ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥

gupatee baanee paragatt hoe |

ಪದಗಳ ಗುಪ್ತ ಬಾನಿ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿದೆ.

ਨਾਨਕ ਪਰਖਿ ਲਏ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੫੩॥

naanak parakh le sach soe |53|

ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಬಹಿರಂಗ ಮತ್ತು ತಿಳಿಯಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ||53||

ਸਹਜ ਭਾਇ ਮਿਲੀਐ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥

sahaj bhaae mileeai sukh hovai |

ಅಂತಃಪ್ರಜ್ಞೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯ ಮೂಲಕ ಭಗವಂತನ ಭೇಟಿ, ಶಾಂತಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗੈ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥

guramukh jaagai need na sovai |

ಗುರುಮುಖ್ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಜಾಗೃತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ನಿದ್ರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਸੁੰਨ ਸਬਦੁ ਅਪਰੰਪਰਿ ਧਾਰੈ ॥

sun sabad aparanpar dhaarai |

ಅವನು ಅಪರಿಮಿತ, ಸಂಪೂರ್ಣ ಶಬ್ದವನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਕਹਤੇ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥

kahate mukat sabad nisataarai |

ಶಬ್ದವನ್ನು ಪಠಿಸುವುದರಿಂದ ಅವನು ಮುಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಇತರರನ್ನು ಸಹ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰ ਕੀ ਦੀਖਿਆ ਸੇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ॥

gur kee deekhiaa se sach raate |

ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವವರು ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਮਿਲਣ ਨਹੀ ਭ੍ਰਾਤੇ ॥੫੪॥

naanak aap gavaae milan nahee bhraate |54|

ಓ ನಾನಕ್, ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮಾಡುವವರು ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಸಂದೇಹದಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿಲ್ಲ. ||54||

ਕੁਬੁਧਿ ਚਵਾਵੈ ਸੋ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥

kubudh chavaavai so kit tthaae |

"ಕೆಟ್ಟ ಆಲೋಚನೆಗಳು ನಾಶವಾಗುವ ಆ ಸ್ಥಳ ಎಲ್ಲಿದೆ?

ਕਿਉ ਤਤੁ ਨ ਬੂਝੈ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥

kiau tat na boojhai chottaa khaae |

ಮರ್ತ್ಯನು ವಾಸ್ತವದ ಸಾರವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಯಾಕೆ ನೋವಿನಿಂದ ನರಳಬೇಕು?"

ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧੇ ਕੋਇ ਨ ਰਾਖੈ ॥

jam dar baadhe koe na raakhai |

ಸಾವಿನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗಿರುವವನನ್ನು ಯಾರೂ ಉಳಿಸಲಾರರು.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਨਾਹੀ ਪਤਿ ਸਾਖੈ ॥

bin sabadai naahee pat saakhai |

ಶಾಬಾದ್ ಇಲ್ಲದೆ, ಯಾರಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಶ್ರೇಯ ಅಥವಾ ಗೌರವವಿಲ್ಲ.

ਕਿਉ ਕਰਿ ਬੂਝੈ ਪਾਵੈ ਪਾਰੁ ॥

kiau kar boojhai paavai paar |

"ಒಬ್ಬನು ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಪಡೆಯಬಹುದು ಮತ್ತು ದಾಟಬಹುದು?"

ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੁਝੈ ਗਵਾਰੁ ॥੫੫॥

naanak manamukh na bujhai gavaar |55|

ಓ ನಾನಕ್, ಮೂರ್ಖ ಸ್ವ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||55||

ਕੁਬੁਧਿ ਮਿਟੈ ਗੁਰਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥

kubudh mittai gurasabad beechaar |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುವುದರಿಂದ ಕೆಟ್ಟ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಅಳಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥

satigur bhettai mokh duaar |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಭೇಟಿ, ಮುಕ್ತಿಯ ಬಾಗಿಲು ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.