பாவன் அக்ரி

(பக்கம்: 8)

ਇਆ ਮਾਇਆ ਮਹਿ ਜਨਮਹਿ ਮਰਨਾ ॥

eaa maaeaa meh janameh maranaa |

இந்த மாயாவில் அவர்கள் பிறந்து இறக்கிறார்கள்.

ਜਿਉ ਜਿਉ ਹੁਕਮੁ ਤਿਵੈ ਤਿਉ ਕਰਨਾ ॥

jiau jiau hukam tivai tiau karanaa |

இறைவனின் கட்டளையின் ஹுக்காமின் படி மக்கள் செயல்படுகிறார்கள்.

ਕੋਊ ਊਨ ਨ ਕੋਊ ਪੂਰਾ ॥

koaoo aoon na koaoo pooraa |

யாரும் முழுமையடையவில்லை, யாரும் முழுமையடையவில்லை.

ਕੋਊ ਸੁਘਰੁ ਨ ਕੋਊ ਮੂਰਾ ॥

koaoo sughar na koaoo mooraa |

யாரும் ஞானிகளும் இல்லை, முட்டாள்களும் இல்லை.

ਜਿਤੁ ਜਿਤੁ ਲਾਵਹੁ ਤਿਤੁ ਤਿਤੁ ਲਗਨਾ ॥

jit jit laavahu tith tit laganaa |

இறைவன் ஒருவரை எங்கு ஈடுபடுத்துகிறானோ, அங்கே அவன் ஈடுபாடு கொள்கிறான்.

ਨਾਨਕ ਠਾਕੁਰ ਸਦਾ ਅਲਿਪਨਾ ॥੧੧॥

naanak tthaakur sadaa alipanaa |11|

ஓ நானக், எங்கள் இறைவனும் குருவும் என்றென்றும் பிரிந்தவர். ||11||

ਸਲੋਕੁ ॥

salok |

சலோக்:

ਲਾਲ ਗੁਪਾਲ ਗੋਬਿੰਦ ਪ੍ਰਭ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰ ਅਥਾਹ ॥

laal gupaal gobind prabh gahir ganbheer athaah |

என் அன்புக்குரிய கடவுள், உலகத்தை பராமரிப்பவர், பிரபஞ்சத்தின் இறைவன், ஆழமானவர், ஆழமானவர் மற்றும் புரிந்துகொள்ள முடியாதவர்.

ਦੂਸਰ ਨਾਹੀ ਅਵਰ ਕੋ ਨਾਨਕ ਬੇਪਰਵਾਹ ॥੧॥

doosar naahee avar ko naanak beparavaah |1|

அவரைப் போல் வேறு யாரும் இல்லை; ஓ நானக், அவர் கவலைப்படவில்லை. ||1||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਲਲਾ ਤਾ ਕੈ ਲਵੈ ਨ ਕੋਊ ॥

lalaa taa kai lavai na koaoo |

லல்லா: அவருக்கு இணையாக யாரும் இல்லை.

ਏਕਹਿ ਆਪਿ ਅਵਰ ਨਹ ਹੋਊ ॥

ekeh aap avar nah hoaoo |

அவனே ஒருவன்; வேறு எதுவும் இருக்காது.

ਹੋਵਨਹਾਰੁ ਹੋਤ ਸਦ ਆਇਆ ॥

hovanahaar hot sad aaeaa |

அவர் இப்போது இருக்கிறார், இருந்தார், அவர் எப்போதும் இருப்பார்.

ਉਆ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਕਾਹੂ ਪਾਇਆ ॥

auaa kaa ant na kaahoo paaeaa |

அவனுடைய எல்லையை எவரும் கண்டதில்லை.

ਕੀਟ ਹਸਤਿ ਮਹਿ ਪੂਰ ਸਮਾਨੇ ॥

keett hasat meh poor samaane |

எறும்பிலும், யானையிலும் அவர் முழுவதுமாக வியாபித்திருக்கிறார்.

ਪ੍ਰਗਟ ਪੁਰਖ ਸਭ ਠਾਊ ਜਾਨੇ ॥

pragatt purakh sabh tthaaoo jaane |

இறைவன், முதன்மையானவர், எல்லா இடங்களிலும் எல்லோராலும் அறியப்படுகிறார்.

ਜਾ ਕਉ ਦੀਨੋ ਹਰਿ ਰਸੁ ਅਪਨਾ ॥

jaa kau deeno har ras apanaa |

கர்த்தர் தம்முடைய அன்பைக் கொடுத்தவர்

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਤਿਹ ਜਪਨਾ ॥੧੨॥

naanak guramukh har har tih japanaa |12|

- ஓ நானக், அந்த குர்முக் இறைவனின் பெயரைப் பாடுகிறார், ஹர், ஹர். ||12||

ਸਲੋਕੁ ॥

salok |

சலோக்:

ਆਤਮ ਰਸੁ ਜਿਹ ਜਾਨਿਆ ਹਰਿ ਰੰਗ ਸਹਜੇ ਮਾਣੁ ॥

aatam ras jih jaaniaa har rang sahaje maan |

இறைவனின் உன்னத சாரத்தின் சுவையை அறிந்தவன், இறைவனின் அன்பை உள்ளுணர்வாக அனுபவிக்கிறான்.