جيڪڏهن آسمان ۾ اڏامڻ سان ۽ مراقبي ۾ اکيون بند ڪرڻ سان رب جي معرفت حاصل ٿئي ٿي ته پکي آسمان ۾ اڏامندا آهن ۽ جيڪي ماڻهو مراقبي ۾ اکيون بند ڪن ٿا انهن کي ڪرين، ٻلي ۽ بگھڙ سمجهيو وڃي ٿو.
برهمڻ جا سڀ ڄاڻو انهن ڪوڙن جي حقيقت کي ڄاڻن ٿا، پر مون ان جو ذڪر نه ڪيو آهي، ڪڏهن به توهان جي ذهن ۾ اهڙي فريب واري خيال کي غلطي سان نه آڻيو. 2.72.
جيڪو زمين تي رهي ٿو، تنهن کي سفيد چيلهه جو جوان سڏيو وڃي ٿو ۽ جيڪي آسمان ۾ اڏامندا آهن، تن کي چريا چئجن.
اهي، جيڪي ميوا کائيندا آهن، انهن کي ڀوتن جا ٻچا چئبا آهن، جيڪي پوشيده طور تي گھمندا آهن، انهن کي ڀوت سمجهي سگهجي ٿو.
جيڪو پاڻيءَ تي تري ٿو ان کي دنيا واٽر فلائي چئجي ٿو، جيڪو باهه کائي ٿو، ان کي چڪور (ڳاڙهو ٽڪنڊو) سمجهي سگهجي ٿو.
جيڪو سج جي پوڄا ڪري ٿو، ان کي لوٽس جي علامت قرار ڏئي سگهجي ٿو ۽ جيڪو چنڊ جي پوڄا ڪري ٿو، ان کي واٽر للي (The Lotus blooms on the sun seeing and water-lily blossoms on the moon). 3.73.
جيڪڏهن رب جو نالو نارائڻ آهي (جنهن جو گهر پاڻيءَ ۾ آهي) ته ڪڇ (ڪڇيءَ جو اوتار)، مڇ (مڇيءَ جو اوتار) ۽ ٽنڊوآءَ (آڪٽوپس) کي نارائڻ سڏيو ويندو ۽ جيڪڏهن رب جو نالو ڪول-ناب (ڪول-ناب) آهي. Navel-lotus)، پوءِ ٽينڪ جنهن ۾ ٿ
جيڪڏهن رب جو نالو گوپي ناٿ آهي، ته گوپي جو رب ڍڳي آهي، جيڪڏهن رب جو نالو گوپال آهي، ڳئون جو پاليندڙ، ته پوءِ سڀ ڳئون دينچاري آهن، جيڪڏهن رب جو نالو آهي. Rikhikes آهي، پوء اتي ڪيترائي سردار آهن
جيڪڏهن رب جو نالو ماڌو آهي ته ڪاري ماکيءَ کي به ماڌو سڏيو ويندو آهي جيڪڏهن رب جو نالو ڪنهيا آهي، ته مکڙي کي به ڪنهيا سڏيو ويندو آهي، جيڪڏهن رب جو نالو ”ڪنسا جو قاتل“ آهي ته پوءِ ان جو پيغامبر آهي. ياما، جنهن ڪنس کي قتل ڪيو، شايد سڏيو وڃي ٿو
بيوقوف ماڻهو روئن ٿا ۽ روئن ٿا. پر ڳجھو راز نه ڄاڻندا آھن، تنھنڪري اھي ان جي عبادت نه ڪندا آھن، جيڪو اسان جي جان جي حفاظت ڪري ٿو. 4.74.
ڪائنات جو پاليندڙ ۽ ناس ڪندڙ غريبن لاءِ مهربان آهي، دشمنن کي اذيت ڏئي ٿو، هميشه جي حفاظت ڪري ٿو ۽ موت جي ڦندي کان سواءِ آهي.
يوگيس، مٽيءَ جي تالن سان، سچا عطيا ڏيندڙ ۽ عظيم برهمڻ، هن جي هڪ ديدار لاءِ، پنهنجي جسم تي بک ۽ اڃ برداشت ڪن ٿا.
سندس هڪ ديدار لاءِ، آنڊا صاف ڪيا وڃن ٿا، پاڻي، باهه ۽ هوا کي نذرانو پيش ڪيو وڃي ٿو، هڪ پيرن تي بيهڻ سان منهن مٿي ڪري، تپش ڪئي وڃي ٿي.
انسان، شيشناگ، ديوتا ۽ شيطان هن جي راز کي نه ڄاڻي سگهيا آهن ۽ ويد ۽ ڪتب (سيميٽڪ صحيف) هن کي نيتي، نيتي (هي نه، هي نه) ۽ لامحدود طور ڳالهائي رهيا آهن. 5.75.
جيڪڏهن ڀڳتيءَ جي رقص سان رب جو ادراڪ ٿئي ٿو ته مور ڪڪرن جي گجگوڙ سان رقص ڪن ٿا ۽ جيڪڏهن رب پاڪ دوستيءَ جي جذبي کي ڏسي راضي ٿئي ٿو ته پوءِ برق مختلف چمڪن سان ڪري ٿي.
رب جيڪڏهن ٿڌ ۽ سڪون اختيار ڪري ملي ته چنڊ کان وڌيڪ ڪو به ٿڌو ناهي، جيڪڏهن رب گرميءَ جي برداشت سان ملي ٿو ته سج کان وڌيڪ ڪو به گرم ناهي، ۽ جيڪڏهن رب پاڪ جي مهربانيءَ سان ملي وڃي ته پوءِ ان کان وڌيڪ ٻيو ڪو به ناهي. اندر کان وڌيڪ شاندار
جيڪڏهن تپسيا جي عمل سان رب جو ادراڪ ٿئي ٿو، ته پوءِ شيو کان وڌيڪ ڪو به سادو ناهي، جيڪڏهن ويد جي تلاوت سان رب ملندو آهي، ته پوءِ برهما کان وڌيڪ ويد جو ٻيو ڪو به ڳالهائيندڙ نه آهي: ان کان سواءِ ٻيو ڪو به وڏو تپسيا ڪندڙ ناهي.
جيڪي ماڻهو رب جي علم کان سواءِ، موت جي ڄار ۾ ڦاٿل آهن، اهي هميشه چئن ئي دورن ۾ لڏي ويندا آهن. 6.76.
هڪ شيو هو، جيڪو گذاري ويو ۽ ٻيو وجود ۾ آيو، رامچندر ۽ ڪرشن جا ڪيترائي اوتار آهن.
اتي ڪيترائي برهمڻ ۽ وشنو آهن، ڪيترائي ويد ۽ پراڻا آهن، اتي سڀني سمرتين جا مصنف آهن، جن پنهنجون ڪارناما ٺاهيا ۽ گذري ويا.