ആനന്ദ് സഹിബ്

(പേജ്: 2)

ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਣੁ ਕੀਤਾ ਗੁਰੂ ਵਿਟਹੁ ਜਿਸ ਦੀਆ ਏਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ॥

sadaa kurabaan keetaa guroo vittahu jis deea ehi vaddiaaeea |

ഇത്രയും മഹത്വമേറിയ മാഹാത്മ്യത്തിന് ഉടമയായ ഗുരുവിന് ഞാൻ എന്നും ബലിയാണ്.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸਬਦਿ ਧਰਹੁ ਪਿਆਰੋ ॥

kahai naanak sunahu santahu sabad dharahu piaaro |

നാനാക് പറയുന്നു, ഹേ സന്യാസിമാരേ, കേൾക്കൂ; ശബ്ദത്തോടുള്ള സ്നേഹം പ്രതിഷ്ഠിക്കുക.

ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਮੇਰਾ ਆਧਾਰੋ ॥੪॥

saachaa naam meraa aadhaaro |4|

യഥാർത്ഥ നാമം മാത്രമാണ് എൻ്റെ പിന്തുണ. ||4||

ਵਾਜੇ ਪੰਚ ਸਬਦ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਸਭਾਗੈ ॥

vaaje panch sabad tith ghar sabhaagai |

ആ അനുഗ്രഹീത ഭവനത്തിൽ അഞ്ച് ആദിമ ശബ്ദങ്ങളായ പഞ്ചശബ്ദം പ്രകമ്പനം കൊള്ളുന്നു.

ਘਰਿ ਸਭਾਗੈ ਸਬਦ ਵਾਜੇ ਕਲਾ ਜਿਤੁ ਘਰਿ ਧਾਰੀਆ ॥

ghar sabhaagai sabad vaaje kalaa jit ghar dhaareea |

അനുഗ്രഹീതമായ ആ ഭവനത്തിൽ ശബാദ് പ്രകമ്പനം കൊള്ളുന്നു; അവൻ തൻ്റെ സർവ്വശക്തനെ അതിലേക്ക് സന്നിവേശിപ്പിക്കുന്നു.

ਪੰਚ ਦੂਤ ਤੁਧੁ ਵਸਿ ਕੀਤੇ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿਆ ॥

panch doot tudh vas keete kaal kanttak maariaa |

അങ്ങയിലൂടെ ഞങ്ങൾ പഞ്ചഭൂതങ്ങളെ കീഴ്പ്പെടുത്തുകയും പീഡകനായ മരണത്തെ നിഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਧੁਰਿ ਕਰਮਿ ਪਾਇਆ ਤੁਧੁ ਜਿਨ ਕਉ ਸਿ ਨਾਮਿ ਹਰਿ ਕੈ ਲਾਗੇ ॥

dhur karam paaeaa tudh jin kau si naam har kai laage |

അത്തരം മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള വിധിയുള്ളവർ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਤਹ ਸੁਖੁ ਹੋਆ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ॥੫॥

kahai naanak tah sukh hoaa tith ghar anahad vaaje |5|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, അവർ സമാധാനത്തിലാണ്, അവരുടെ വീടുകൾക്കുള്ളിൽ അടക്കാത്ത ശബ്‌ദ പ്രവാഹം പ്രകമ്പനം കൊള്ളുന്നു. ||5||

ਸਾਚੀ ਲਿਵੈ ਬਿਨੁ ਦੇਹ ਨਿਮਾਣੀ ॥

saachee livai bin deh nimaanee |

യഥാർത്ഥ ഭക്തിയില്ലാതെ ശരീരം ബഹുമാനമില്ലാത്തതാണ്.

ਦੇਹ ਨਿਮਾਣੀ ਲਿਵੈ ਬਾਝਹੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰੀਆ ॥

deh nimaanee livai baajhahu kiaa kare vechaareea |

ഭക്തി സ്നേഹമില്ലാതെ ശരീരം അപമാനിതമാകുന്നു; പാവപ്പെട്ടവർക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും?

ਤੁਧੁ ਬਾਝੁ ਸਮਰਥ ਕੋਇ ਨਾਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਬਨਵਾਰੀਆ ॥

tudh baajh samarath koe naahee kripaa kar banavaareea |

നീയല്ലാതെ മറ്റാരും സർവ്വശക്തനല്ല; എല്ലാ പ്രകൃതിയുടെയും കർത്താവേ, ദയവായി അങ്ങയുടെ കരുണ നൽകുക.

ਏਸ ਨਉ ਹੋਰੁ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਸਬਦਿ ਲਾਗਿ ਸਵਾਰੀਆ ॥

es nau hor thaau naahee sabad laag savaareea |

നാമമല്ലാതെ വിശ്രമസ്ഥലമില്ല; ശബാദിനോട് ചേർന്ന്, ഞങ്ങൾ സൗന്ദര്യത്താൽ അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਲਿਵੈ ਬਾਝਹੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰੀਆ ॥੬॥

kahai naanak livai baajhahu kiaa kare vechaareea |6|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ഭക്തി സ്‌നേഹമില്ലാതെ പാവപ്പെട്ടവർക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും? ||6||

ਆਨੰਦੁ ਆਨੰਦੁ ਸਭੁ ਕੋ ਕਹੈ ਆਨੰਦੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ॥

aanand aanand sabh ko kahai aanand guroo te jaaniaa |

ആനന്ദം, ആനന്ദം - എല്ലാവരും ആനന്ദത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു; ഗുരുവിലൂടെ മാത്രമേ ആനന്ദം അറിയൂ.

ਜਾਣਿਆ ਆਨੰਦੁ ਸਦਾ ਗੁਰ ਤੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪਿਆਰਿਆ ॥

jaaniaa aanand sadaa gur te kripaa kare piaariaa |

പ്രിയപ്പെട്ട ഭഗവാൻ തൻ്റെ കൃപ നൽകുമ്പോൾ ഗുരുവിലൂടെ മാത്രമേ നിത്യാനന്ദം അറിയൂ.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟੇ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਸਾਰਿਆ ॥

kar kirapaa kilavikh katte giaan anjan saariaa |

അവൻ്റെ കൃപ നൽകി, അവൻ നമ്മുടെ പാപങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു; ആത്മീയ ജ്ഞാനം എന്ന രോഗശാന്തി തൈലം നൽകി അവൻ നമ്മെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു.

ਅੰਦਰਹੁ ਜਿਨ ਕਾ ਮੋਹੁ ਤੁਟਾ ਤਿਨ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਚੈ ਸਵਾਰਿਆ ॥

andarahu jin kaa mohu tuttaa tin kaa sabad sachai savaariaa |

ആത്മബന്ധത്തെ തങ്ങളിൽ നിന്ന് ഇല്ലാതാക്കുന്നവർ, യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ വചനമായ ശബ്ദത്താൽ അലങ്കരിക്കപ്പെടുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਏਹੁ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਆਨੰਦੁ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ॥੭॥

kahai naanak ehu anand hai aanand gur te jaaniaa |7|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ഇത് മാത്രമാണ് ആനന്ദം - ഗുരുവിലൂടെ അറിയുന്ന ആനന്ദം. ||7||

ਬਾਬਾ ਜਿਸੁ ਤੂ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਵੈ ॥

baabaa jis too dehi soee jan paavai |

ഹേ ബാബ, നീ ആർക്ക് കൊടുക്കുന്നുവോ അവൻ മാത്രമാണ് അത് സ്വീകരിക്കുന്നത്.

ਪਾਵੈ ਤ ਸੋ ਜਨੁ ਦੇਹਿ ਜਿਸ ਨੋ ਹੋਰਿ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਵੇਚਾਰਿਆ ॥

paavai ta so jan dehi jis no hor kiaa kareh vechaariaa |

നീ ആർക്ക് കൊടുക്കുന്നുവോ അവൻ മാത്രം അത് സ്വീകരിക്കുന്നു; മറ്റ് ദരിദ്രരായ മനുഷ്യർക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും?