مان هميشه لاءِ قربان آهيان گرو تي، جنهن وٽ اهڙي عظيم عظمت آهي.
چوي ٿو نانڪ، ٻڌ، اي سنتو؛ شبد لاءِ محبت پيدا ڪريو.
سچو نالو ئي منهنجو سهارو آهي. ||4||
پنچ شبد، پنجن بنيادي آواز، ان برڪت واري گھر ۾ وائبرٽ ڪن ٿا.
اُن برڪت واري گھر ۾، شبد وڄي ٿو. هو پنهنجي عظيم طاقت کي ان ۾ وجهي ٿو.
توهان جي ذريعي، اسان خواهش جي پنجن شيطانن کي ماتحت ڪريون ٿا، ۽ موت کي ماريندا آهيون، جيڪو اذيت ڏيندڙ آهي.
جن کي اهڙيون اڳواٽ تقدير مليل آهن اهي رب جي نالي سان جڙيل آهن.
نانڪ چوي ٿو، اهي امن ۾ آهن، ۽ اڻڄاتل آواز انهن جي گهرن ۾ وائبرٽ ڪري ٿو. ||5||
عقيدت جي سچي محبت کان سواء، جسم بي عزت آهي.
عقيدت جي محبت کان سواءِ جسم بي عزتي آهي. غريب مسڪين ڇا ڪري سگھن ٿا؟
توکان سواءِ ٻيو ڪو به قادر نه آهي. مهرباني ڪري پنهنجي رحم ڪر، اي سڀني فطرت جا رب.
نالي کان سواءِ باقي ڪا جاءِ ناهي. شبد سان جڙيل، اسان حسن سان سينگاريل آهيون.
نانڪ چوي ٿو، عشق جي محبت کان سواءِ، غريب مسڪينن جو ڇا؟ ||6||
نعمت، نعمت - هرڪو نعمت جي ڳالهه ڪندو آهي؛ خوشي صرف گرو جي ذريعي معلوم ٿئي ٿي.
ابدي خوشي صرف گرو جي ذريعي معلوم ٿئي ٿي، جڏهن محبوب رب پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو.
سندس فضل عطا ڪري، هو اسان جا گناهه ڪٽي ٿو؛ هو اسان کي روحاني حڪمت جي شفا بخش عطر سان برڪت ڪري ٿو.
جيڪي پنهنجي اندر مان وابستگي ختم ڪري ڇڏين ٿا، سي سچي رب جي ڪلام سان سينگاريا وڃن ٿا.
نانڪ چوي ٿو، هي اڪيلو نعمت آهي - نعمت جيڪا گرو جي ذريعي ڄاڻايل آهي. ||7||
اي بابا، ان کي ئي ملي ٿو، جنهن کي ڏيو.
اھو اڪيلو اھو حاصل ڪري ٿو، جنھن کي توھان ڏيو ٿا. باقي غريب مسڪين ماڻهو ڇا ٿا ڪن؟