آنند صاحب

(صفحو: 2)


ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਣੁ ਕੀਤਾ ਗੁਰੂ ਵਿਟਹੁ ਜਿਸ ਦੀਆ ਏਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ॥
sadaa kurabaan keetaa guroo vittahu jis deea ehi vaddiaaeea |

مان هميشه لاءِ قربان آهيان گرو تي، جنهن وٽ اهڙي عظيم عظمت آهي.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸਬਦਿ ਧਰਹੁ ਪਿਆਰੋ ॥
kahai naanak sunahu santahu sabad dharahu piaaro |

چوي ٿو نانڪ، ٻڌ، اي سنتو؛ شبد لاءِ محبت پيدا ڪريو.

ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਮੇਰਾ ਆਧਾਰੋ ॥੪॥
saachaa naam meraa aadhaaro |4|

سچو نالو ئي منهنجو سهارو آهي. ||4||

ਵਾਜੇ ਪੰਚ ਸਬਦ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਸਭਾਗੈ ॥
vaaje panch sabad tith ghar sabhaagai |

پنچ شبد، پنجن بنيادي آواز، ان برڪت واري گھر ۾ وائبرٽ ڪن ٿا.

ਘਰਿ ਸਭਾਗੈ ਸਬਦ ਵਾਜੇ ਕਲਾ ਜਿਤੁ ਘਰਿ ਧਾਰੀਆ ॥
ghar sabhaagai sabad vaaje kalaa jit ghar dhaareea |

اُن برڪت واري گھر ۾، شبد وڄي ٿو. هو پنهنجي عظيم طاقت کي ان ۾ وجهي ٿو.

ਪੰਚ ਦੂਤ ਤੁਧੁ ਵਸਿ ਕੀਤੇ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿਆ ॥
panch doot tudh vas keete kaal kanttak maariaa |

توهان جي ذريعي، اسان خواهش جي پنجن شيطانن کي ماتحت ڪريون ٿا، ۽ موت کي ماريندا آهيون، جيڪو اذيت ڏيندڙ آهي.

ਧੁਰਿ ਕਰਮਿ ਪਾਇਆ ਤੁਧੁ ਜਿਨ ਕਉ ਸਿ ਨਾਮਿ ਹਰਿ ਕੈ ਲਾਗੇ ॥
dhur karam paaeaa tudh jin kau si naam har kai laage |

جن کي اهڙيون اڳواٽ تقدير مليل آهن اهي رب جي نالي سان جڙيل آهن.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਤਹ ਸੁਖੁ ਹੋਆ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ॥੫॥
kahai naanak tah sukh hoaa tith ghar anahad vaaje |5|

نانڪ چوي ٿو، اهي امن ۾ آهن، ۽ اڻڄاتل آواز انهن جي گهرن ۾ وائبرٽ ڪري ٿو. ||5||

ਸਾਚੀ ਲਿਵੈ ਬਿਨੁ ਦੇਹ ਨਿਮਾਣੀ ॥
saachee livai bin deh nimaanee |

عقيدت جي سچي محبت کان سواء، جسم بي عزت آهي.

ਦੇਹ ਨਿਮਾਣੀ ਲਿਵੈ ਬਾਝਹੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰੀਆ ॥
deh nimaanee livai baajhahu kiaa kare vechaareea |

عقيدت جي محبت کان سواءِ جسم بي عزتي آهي. غريب مسڪين ڇا ڪري سگھن ٿا؟

ਤੁਧੁ ਬਾਝੁ ਸਮਰਥ ਕੋਇ ਨਾਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਬਨਵਾਰੀਆ ॥
tudh baajh samarath koe naahee kripaa kar banavaareea |

توکان سواءِ ٻيو ڪو به قادر نه آهي. مهرباني ڪري پنهنجي رحم ڪر، اي سڀني فطرت جا رب.

ਏਸ ਨਉ ਹੋਰੁ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਸਬਦਿ ਲਾਗਿ ਸਵਾਰੀਆ ॥
es nau hor thaau naahee sabad laag savaareea |

نالي کان سواءِ باقي ڪا جاءِ ناهي. شبد سان جڙيل، اسان حسن سان سينگاريل آهيون.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਲਿਵੈ ਬਾਝਹੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰੀਆ ॥੬॥
kahai naanak livai baajhahu kiaa kare vechaareea |6|

نانڪ چوي ٿو، عشق جي محبت کان سواءِ، غريب مسڪينن جو ڇا؟ ||6||

ਆਨੰਦੁ ਆਨੰਦੁ ਸਭੁ ਕੋ ਕਹੈ ਆਨੰਦੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ॥
aanand aanand sabh ko kahai aanand guroo te jaaniaa |

نعمت، نعمت - هرڪو نعمت جي ڳالهه ڪندو آهي؛ خوشي صرف گرو جي ذريعي معلوم ٿئي ٿي.

ਜਾਣਿਆ ਆਨੰਦੁ ਸਦਾ ਗੁਰ ਤੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪਿਆਰਿਆ ॥
jaaniaa aanand sadaa gur te kripaa kare piaariaa |

ابدي خوشي صرف گرو جي ذريعي معلوم ٿئي ٿي، جڏهن محبوب رب پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟੇ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਸਾਰਿਆ ॥
kar kirapaa kilavikh katte giaan anjan saariaa |

سندس فضل عطا ڪري، هو اسان جا گناهه ڪٽي ٿو؛ هو اسان کي روحاني حڪمت جي شفا بخش عطر سان برڪت ڪري ٿو.

ਅੰਦਰਹੁ ਜਿਨ ਕਾ ਮੋਹੁ ਤੁਟਾ ਤਿਨ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਚੈ ਸਵਾਰਿਆ ॥
andarahu jin kaa mohu tuttaa tin kaa sabad sachai savaariaa |

جيڪي پنهنجي اندر مان وابستگي ختم ڪري ڇڏين ٿا، سي سچي رب جي ڪلام سان سينگاريا وڃن ٿا.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਏਹੁ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਆਨੰਦੁ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ॥੭॥
kahai naanak ehu anand hai aanand gur te jaaniaa |7|

نانڪ چوي ٿو، هي اڪيلو نعمت آهي - نعمت جيڪا گرو جي ذريعي ڄاڻايل آهي. ||7||

ਬਾਬਾ ਜਿਸੁ ਤੂ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਵੈ ॥
baabaa jis too dehi soee jan paavai |

اي بابا، ان کي ئي ملي ٿو، جنهن کي ڏيو.

ਪਾਵੈ ਤ ਸੋ ਜਨੁ ਦੇਹਿ ਜਿਸ ਨੋ ਹੋਰਿ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਵੇਚਾਰਿਆ ॥
paavai ta so jan dehi jis no hor kiaa kareh vechaariaa |

اھو اڪيلو اھو حاصل ڪري ٿو، جنھن کي توھان ڏيو ٿا. باقي غريب مسڪين ماڻهو ڇا ٿا ڪن؟