Anand Sahib

(Bladsy: 2)

ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਣੁ ਕੀਤਾ ਗੁਰੂ ਵਿਟਹੁ ਜਿਸ ਦੀਆ ਏਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ॥

sadaa kurabaan keetaa guroo vittahu jis deea ehi vaddiaaeea |

Ek is vir ewig 'n offer vir die Guru, wat sulke glorieryke grootheid besit.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸਬਦਿ ਧਰਹੁ ਪਿਆਰੋ ॥

kahai naanak sunahu santahu sabad dharahu piaaro |

Sê Nanak, luister, o Heiliges; liefde vir die Shabad vaslê.

ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਮੇਰਾ ਆਧਾਰੋ ॥੪॥

saachaa naam meraa aadhaaro |4|

Die Ware Naam is my enigste ondersteuning. ||4||

ਵਾਜੇ ਪੰਚ ਸਬਦ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਸਭਾਗੈ ॥

vaaje panch sabad tith ghar sabhaagai |

Die Panch Shabad, die vyf oerklanke, vibreer in daardie geseënde huis.

ਘਰਿ ਸਭਾਗੈ ਸਬਦ ਵਾਜੇ ਕਲਾ ਜਿਤੁ ਘਰਿ ਧਾਰੀਆ ॥

ghar sabhaagai sabad vaaje kalaa jit ghar dhaareea |

In daardie geseënde huis vibreer die Shabad; Hy gooi Sy almagtige krag daarin.

ਪੰਚ ਦੂਤ ਤੁਧੁ ਵਸਿ ਕੀਤੇ ਕਾਲੁ ਕੰਟਕੁ ਮਾਰਿਆ ॥

panch doot tudh vas keete kaal kanttak maariaa |

Deur U onderwerp ons die vyf demone van begeerte, en maak die dood, die folteraar, dood.

ਧੁਰਿ ਕਰਮਿ ਪਾਇਆ ਤੁਧੁ ਜਿਨ ਕਉ ਸਿ ਨਾਮਿ ਹਰਿ ਕੈ ਲਾਗੇ ॥

dhur karam paaeaa tudh jin kau si naam har kai laage |

Diegene wat so 'n voorafbepaalde bestemming het, is geheg aan die Here se Naam.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਤਹ ਸੁਖੁ ਹੋਆ ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ॥੫॥

kahai naanak tah sukh hoaa tith ghar anahad vaaje |5|

Sê Nanak, hulle is in vrede, en die onaangeraakte klankstroom vibreer binne hul huise. ||5||

ਸਾਚੀ ਲਿਵੈ ਬਿਨੁ ਦੇਹ ਨਿਮਾਣੀ ॥

saachee livai bin deh nimaanee |

Sonder die ware liefde vir toewyding is die liggaam sonder eer.

ਦੇਹ ਨਿਮਾਣੀ ਲਿਵੈ ਬਾਝਹੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰੀਆ ॥

deh nimaanee livai baajhahu kiaa kare vechaareea |

Die liggaam word onteer sonder toegewyde liefde; wat kan die arme ellendes doen?

ਤੁਧੁ ਬਾਝੁ ਸਮਰਥ ਕੋਇ ਨਾਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਬਨਵਾਰੀਆ ॥

tudh baajh samarath koe naahee kripaa kar banavaareea |

Niemand behalwe U is almagtig nie; skenk asseblief U Genade, O Heer van die hele natuur.

ਏਸ ਨਉ ਹੋਰੁ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਸਬਦਿ ਲਾਗਿ ਸਵਾਰੀਆ ॥

es nau hor thaau naahee sabad laag savaareea |

Daar is geen rusplek nie, behalwe die Naam; verbonde aan die Shabad, ons is versier met skoonheid.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਲਿਵੈ ਬਾਝਹੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰੀਆ ॥੬॥

kahai naanak livai baajhahu kiaa kare vechaareea |6|

Sê Nanak, sonder toegewyde liefde, wat kan die arme ellendiges doen? ||6||

ਆਨੰਦੁ ਆਨੰਦੁ ਸਭੁ ਕੋ ਕਹੈ ਆਨੰਦੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ॥

aanand aanand sabh ko kahai aanand guroo te jaaniaa |

Bliss, bliss - almal praat van saligheid; geluk word slegs deur die Guru geken.

ਜਾਣਿਆ ਆਨੰਦੁ ਸਦਾ ਗੁਰ ਤੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਪਿਆਰਿਆ ॥

jaaniaa aanand sadaa gur te kripaa kare piaariaa |

Ewige saligheid is slegs bekend deur die Guru, wanneer die Geliefde Here Sy Genade skenk.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਕਿਲਵਿਖ ਕਟੇ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਸਾਰਿਆ ॥

kar kirapaa kilavikh katte giaan anjan saariaa |

Deur sy genade te gee, sny Hy ons sondes weg; Hy seën ons met die helende salf van geestelike wysheid.

ਅੰਦਰਹੁ ਜਿਨ ਕਾ ਮੋਹੁ ਤੁਟਾ ਤਿਨ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਚੈ ਸਵਾਰਿਆ ॥

andarahu jin kaa mohu tuttaa tin kaa sabad sachai savaariaa |

Diegene wat gehegtheid van binne hulself uitroei, is versier met die Shabad, die Woord van die Ware Here.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਏਹੁ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਆਨੰਦੁ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ॥੭॥

kahai naanak ehu anand hai aanand gur te jaaniaa |7|

Sê Nanak, dit alleen is saligheid - saligheid wat deur die Guru geken word. ||7||

ਬਾਬਾ ਜਿਸੁ ਤੂ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਵੈ ॥

baabaa jis too dehi soee jan paavai |

O Baba, hy alleen ontvang dit, aan wie U dit gee.

ਪਾਵੈ ਤ ਸੋ ਜਨੁ ਦੇਹਿ ਜਿਸ ਨੋ ਹੋਰਿ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਵੇਚਾਰਿਆ ॥

paavai ta so jan dehi jis no hor kiaa kareh vechaariaa |

Hy alleen ontvang dit, aan wie U dit gee; wat kan die ander arme ellendige wesens doen?