Kung wala ang Pangalan, ang isa ay natatalo sa lahat ng dako.
Ang tubo ay kinikita, kapag ang Panginoon ay nagbibigay ng pang-unawa.
Sa paninda at pangangalakal, nangangalakal ang mangangalakal.
Kung wala ang Pangalan, paano makakatagpo ng karangalan at maharlika? ||16||
Ang taong nagmumuni-muni sa mga Kabutihan ng Panginoon ay matalino sa espirituwal.
Sa pamamagitan ng Kanyang mga Virtues, ang isang tao ay tumatanggap ng espirituwal na karunungan.
Napakabihirang sa mundong ito, ang Tagapagbigay ng kabutihan.
Ang Tunay na paraan ng pamumuhay ay dumarating sa pamamagitan ng pagmumuni-muni sa Guru.
Ang Panginoon ay hindi mararating at hindi maarok. Hindi matantya ang kanyang halaga.
Sila lamang ang nakakatagpo sa Kanya, na pinasalubong ng Panginoon.
Ang banal na kaluluwang nobya ay patuloy na nagmumuni-muni sa Kanyang mga Kabutihan.
Nanak, sa pagsunod sa Mga Aral ng Guru, nakilala ng isa ang Panginoon, ang tunay na kaibigan. ||17||
Ang hindi natutupad na sekswal na pagnanais at hindi nalutas na galit ay nag-aalis ng katawan,
gaya ng ginto ay natunaw ng borax.
Ang ginto ay idinidikit sa panunupil, at sinusubok sa apoy;
kapag ang dalisay nitong kulay ay nagpakita, ito ay nakalulugod sa mata ng nagsusuri.
Ang mundo ay isang hayop, at ang mayabang na Kamatayan ay ang magkakatay.
Ang mga nilikhang nilalang ng Lumikha ay tumatanggap ng karma ng kanilang mga aksyon.
Siya na lumikha ng mundo, alam ang halaga nito.
Ano pa ang masasabi? Wala man lang masabi. ||18||