पश्यतु ! भगवान् ईश्वरः प्रत्येकं हृदयं सर्वथा व्याप्तः अस्ति।
सदा नित्यं गुरुप्रज्ञा दुःखनाशकम् अभवत्।
अहङ्कारं शान्तं कृत्वा आनन्दः प्राप्यते। अहङ्कारः यत्र नास्ति तत्रैव ईश्वरः।
जन्ममृत्युदुःखं दूरं भवति, सन्तसङ्घस्य सामर्थ्येन।
दयालुः भवति ये प्रीत्या दयालुनाम हृदये निक्षिपन्ति,
सन्तसङ्घे ।
लोके न कश्चित् स्वयमेव किमपि साधयति ।
हे नानक सर्वं ईश्वरेण क्रियते। ||५१||
सलोक् : १.
तस्य खाते देयशेषत्वात् सः कदापि मुक्तः न भवितुम् अर्हति; सः प्रत्येकं क्षणं त्रुटिं करोति।
क्षमस्व मां क्षमस्व नानकं पारं वह । ||१||
पौरी : १.
पापी आत्मनः प्रति अविश्वासः भवति; सः अज्ञानी, अतल्लीनबोधेन सह।
न जानाति सारं सर्वेषां देहात्मानं शान्तिं दत्तवान् ।
व्यक्तिगतलाभार्थं माया च निर्गच्छति, दशदिशं अन्वेष्य।
न उदारं भगवन्तं भगवन्तं महादातां मनसि क्षणमपि न निक्षिपति।
लोभः, मिथ्यात्वं, भ्रष्टाचारः, भावात्मकः आसक्तिः च - एतानि एव सः स्वस्य मनसः अन्तः सङ्गृह्णाति।
दुष्टतमाः विकृताः, चोराः, निन्दकाः च - तेषां सह समयं यापयति।
यदि तु त्वां प्रीणयति भगवन् तदा त्वं नकलीं क्षमसे प्रामाणिकैः सह ।
नानक यदि परमेश्वरं प्रीणति तदा शिलापि जले प्लवते । ||५२||