Nanak, polo Hukam do Mandamento de Deus, imos e vimos na reencarnación. ||20||
Peregrinacións, disciplina austera, compaixón e caridade
estes, por si só, traen só un ápice de mérito.
Escoitando e crendo con amor e humildade na túa mente,
limpa-te co Nome, no santuario sagrado no fondo.
Todas as virtudes son túas, Señor, non teño ningunha.
Sen virtude, non hai culto devocional.
Doño ao Señor do Mundo, á súa Palabra, a Brahma o Creador.
É Fermoso, Verdadero e Eternamente Alegre.
Cal foi ese momento, e cal foi ese momento? Cal foi ese día e cal foi esa data?
Cal foi esa estación, e cal foi ese mes, cando se creou o Universo?
Os pandits, os eruditos relixiosos, non poden atopar ese tempo, aínda que estea escrito nos Puraanas.
Ese momento non é coñecido polos Qazis, que estudan o Corán.
Os ioguis non coñecen o día nin a data, nin o mes nin a estación.
Creador que creou esta creación, só El mesmo o coñece.
Como podemos falar del? Como podemos loalo? Como podemos describilo? Como podemos coñecelo?
Oh Nanak, todos falan del, cada un máis sabio que os demais.
Grande é o Mestre, Grande é o seu nome. O que pase é segundo a súa vontade.
O Nanak, quen di sabelo todo, non será condecorado no mundo máis alá. ||21||
Hai mundos inferiores debaixo dos mundos inferiores e centos de miles de mundos celestes arriba.