Jap Ji Sahib

(Pagina: 10)

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੀ ਆਵਹੁ ਜਾਹੁ ॥੨੦॥

naanak hukamee aavahu jaahu |20|

Nanak, per Hukam praecepti Dei, venimus et ibimus in reincarnatione. ||20||

ਤੀਰਥੁ ਤਪੁ ਦਇਆ ਦਤੁ ਦਾਨੁ ॥

teerath tap deaa dat daan |

Peregrinationes, severa disciplina, pietas et caritas

ਜੇ ਕੋ ਪਾਵੈ ਤਿਲ ਕਾ ਮਾਨੁ ॥

je ko paavai til kaa maan |

hi soli iota tantum meriti ferant.

ਸੁਣਿਆ ਮੰਨਿਆ ਮਨਿ ਕੀਤਾ ਭਾਉ ॥

suniaa maniaa man keetaa bhaau |

Audire et credere cum amore et humilitate in mente tua;

ਅੰਤਰਗਤਿ ਤੀਰਥਿ ਮਲਿ ਨਾਉ ॥

antaragat teerath mal naau |

mundet te Nomine, sacro penitusque altari.

ਸਭਿ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਮੈ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥

sabh gun tere mai naahee koe |

Tuae sunt omnes virtutes, Domine, nullas habeo.

ਵਿਣੁ ਗੁਣ ਕੀਤੇ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਇ ॥

vin gun keete bhagat na hoe |

Sine virtute nullus est cultus devotio.

ਸੁਅਸਤਿ ਆਥਿ ਬਾਣੀ ਬਰਮਾਉ ॥

suasat aath baanee baramaau |

Dominum mundi adoro, Verbo suo, Brahmae Creatori.

ਸਤਿ ਸੁਹਾਣੁ ਸਦਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ॥

sat suhaan sadaa man chaau |

Ipse est speciosus, Verus et aeternus Gaudiosus.

ਕਵਣੁ ਸੁ ਵੇਲਾ ਵਖਤੁ ਕਵਣੁ ਕਵਣ ਥਿਤਿ ਕਵਣੁ ਵਾਰੁ ॥

kavan su velaa vakhat kavan kavan thit kavan vaar |

Quod erat illud tempus, et quod erat illud momentum? Quis ille dies, qualis ille dies?

ਕਵਣਿ ਸਿ ਰੁਤੀ ਮਾਹੁ ਕਵਣੁ ਜਿਤੁ ਹੋਆ ਆਕਾਰੁ ॥

kavan si rutee maahu kavan jit hoaa aakaar |

Quis ille annus, quis ille mensis, cum mundus esset creatus?

ਵੇਲ ਨ ਪਾਈਆ ਪੰਡਤੀ ਜਿ ਹੋਵੈ ਲੇਖੁ ਪੁਰਾਣੁ ॥

vel na paaeea panddatee ji hovai lekh puraan |

Panditae, scholares religiosi, id tempus invenire non possunt, etsi in Puraanas scriptum est.

ਵਖਤੁ ਨ ਪਾਇਓ ਕਾਦੀਆ ਜਿ ਲਿਖਨਿ ਲੇਖੁ ਕੁਰਾਣੁ ॥

vakhat na paaeio kaadeea ji likhan lekh kuraan |

Quod tempus non notum est Qazis, qui Alcorani student.

ਥਿਤਿ ਵਾਰੁ ਨਾ ਜੋਗੀ ਜਾਣੈ ਰੁਤਿ ਮਾਹੁ ਨਾ ਕੋਈ ॥

thit vaar naa jogee jaanai rut maahu naa koee |

Dies et dies notae Yogis non sunt, nec mensis nec tempus.

ਜਾ ਕਰਤਾ ਸਿਰਠੀ ਕਉ ਸਾਜੇ ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

jaa karataa siratthee kau saaje aape jaanai soee |

Creatorem, qui hanc creationem creavit, ipse solus novit.

ਕਿਵ ਕਰਿ ਆਖਾ ਕਿਵ ਸਾਲਾਹੀ ਕਿਉ ਵਰਨੀ ਕਿਵ ਜਾਣਾ ॥

kiv kar aakhaa kiv saalaahee kiau varanee kiv jaanaa |

Quomodo loquimur de illo? Quomodo eum laudamus? Quomodo eum dicimus? Quomodo eum cognoscimus?

ਨਾਨਕ ਆਖਣਿ ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਇਕ ਦੂ ਇਕੁ ਸਿਆਣਾ ॥

naanak aakhan sabh ko aakhai ik doo ik siaanaa |

O Nanak, de ipso quisque loquitur, caeteris quisque sapientior.

ਵਡਾ ਸਾਹਿਬੁ ਵਡੀ ਨਾਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਕਾ ਹੋਵੈ ॥

vaddaa saahib vaddee naaee keetaa jaa kaa hovai |

Magnus Magister, magnum nomen eius. Quod autem fit, secundum eius voluntatem est.

ਨਾਨਕ ਜੇ ਕੋ ਆਪੌ ਜਾਣੈ ਅਗੈ ਗਇਆ ਨ ਸੋਹੈ ॥੨੧॥

naanak je ko aapau jaanai agai geaa na sohai |21|

O Nanak, qui omnia scire se profitetur, in hoc mundo non decorabitur posthac. ||21||

ਪਾਤਾਲਾ ਪਾਤਾਲ ਲਖ ਆਗਾਸਾ ਆਗਾਸ ॥

paataalaa paataal lakh aagaasaa aagaas |

Sunt inferiores mundi infra inferiores, ac supra centum millia caelestium.