از کلمه، راه رهایی از ترس و تردید می آید.
از کلمه، مناسک مذهبی، کارما، تقدس و دارما می آیند.
در عالم مرئی، کلمه دیده می شود.
ای نانک، خداوند متعال بیتفاوت و دست نخورده میماند. ||54||
سالوک:
پروردگار دست نیافتنی با قلم در دست، سرنوشت انسان را بر پیشانی او می نویسد.
ارباب زیبایی بی نظیر با همه درگیر است.
خداوندا، نمی توانم ستایش تو را با زبانم توصیف کنم.
نانک مجذوب است، به رؤیت مبارک دارشان خیره شده است. او فدای توست. ||1||
پاوری:
ای پروردگار منقول، ای پروردگار متعال، خدای زوال ناپذیر، نابود کننده گناهان.
ای پروردگار کامل و فراگیر و نابود کننده درد و گنجینه فضیلت.
ای همنشین، بی شکل، پروردگار مطلق، پشتیبان همه:
ای پروردگار عالم، گنج برتری، با درک روشن جاودان:
دورترین از راه دور، خداوند خدا: تو هستی، بودی و همیشه خواهی بود.
ای یار همیشگی مقدسین، تو تکیه گاه بی حمایتان هستی.
ای مولای من، من بنده تو هستم. من بی ارزشم، اصلاً ارزشی ندارم.
نانک: پروردگارا، نامت را به من عطا کن تا آن را ریسمان کنم و در قلبم نگه دارم. ||55||
سالوک:
مرشد الهی مادر ماست، مرشد الهی پدر ماست. مرشد الهی پروردگار و استاد ما، پروردگار متعالی است.