اي نانڪ، بي خوف رب، بي شڪل رب، سچو رب، هڪ آهي. ||1||
پهرين مهل:
اي نانڪ، رب بي خوف ۽ بي شڪل آهي. ٻيا به هزارين، رام وانگر، سندس اڳيان رڳو مٽي آهن.
ڪرشن جون ڪيتريون ئي ڪهاڻيون آهن، ڪيتريون ئي ڳالهيون آهن جيڪي ويدن تي ڌيان ڏين ٿيون.
پوءِ ڪيترائي فقير نچندا، نچندا رهيا.
جادوگر پنهنجو جادو بازار ۾ ڪندا آهن، هڪ غلط وهم پيدا ڪندا آهن.
اهي بادشاهن ۽ راڻين وانگر ڳائيندا آهن، ۽ هن ۽ انهي بابت ڳالهائيندا آهن.
انهن کي ڪنن جون ٻڪريون، ۽ هارون پائڻ لڳن ٿيون، جن جي قيمت هزارين ڊالر آهي.
اي نانڪ، جن جسمن تي اُهي ڍڪيل آهن، اُهي جسم خاڪ ٿي وڃن ٿا.
عقل صرف لفظن جي ذريعي ڳولي نه ٿو سگهجي. ان جي وضاحت ڪرڻ لوهه وانگر سخت آهي.
جڏهن رب پنهنجو فضل ڪري ٿو، تڏهن ئي ملي ٿو. ٻيون چالون ۽ حڪم بيڪار آهن. ||2||
پورو:
جيڪڏهن مهربان رب پنهنجي رحم ڪري ته سچو گرو ملندو.
هي روح بيشمار اوتارن مان ڀڄندو رهيو، جيستائين سچو گرو ان کي لفظ جي ڪلام ۾ هدايت ڪئي.
سچو گرو جيترو وڏو عطا ڪندڙ ڪونهي. هي ٻڌو، سڀ ماڻهو.
سچي گرو سان ملڻ سان، سچو رب ملي ٿو. هُو پنهنجي اندر مان خود غرور کي ڪڍي ٿو،
۽ اسان کي سچائي جي سچائي ۾ هدايت ڪري ٿو. ||4||
آسا، چوٿين مهل:
گرومخ جي حيثيت ۾، مون ڳولهيو ۽ ڳولهيو، ۽ رب کي مليو، منهنجو دوست، منهنجو بادشاهه بادشاهه.
منهنجي سونهري جسم جي ديوار واري قلعي اندر، رب، هار، هر، نازل ٿيو آهي.