آسا کی وار

(صفحو: 19)

ਮੂਰਖ ਪੰਡਿਤ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਜਤਿ ਸੰਜੈ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥

moorakh panddit hikamat hujat sanjai kareh piaar |

بيوقوف پاڻ کي روحاني عالم سڏين ٿا ۽ پنهنجي چالبازيءَ سان مال گڏ ڪرڻ پسند ڪن ٿا.

ਧਰਮੀ ਧਰਮੁ ਕਰਹਿ ਗਾਵਾਵਹਿ ਮੰਗਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

dharamee dharam kareh gaavaaveh mangeh mokh duaar |

نيڪيءَ وارا پنهنجي نيڪيءَ کي برباد ڪن ٿا، ڇوٽڪاري جو دروازو پڇڻ سان.

ਜਤੀ ਸਦਾਵਹਿ ਜੁਗਤਿ ਨ ਜਾਣਹਿ ਛਡਿ ਬਹਹਿ ਘਰ ਬਾਰੁ ॥

jatee sadaaveh jugat na jaaneh chhadd baheh ghar baar |

پاڻ کي برهمچاري سڏين ٿا، ۽ گھر ڇڏي وڃن ٿا، پر زندگيءَ جي سچي واٽ نه ٿا ڄاڻن.

ਸਭੁ ਕੋ ਪੂਰਾ ਆਪੇ ਹੋਵੈ ਘਟਿ ਨ ਕੋਈ ਆਖੈ ॥

sabh ko pooraa aape hovai ghatt na koee aakhai |

هر ڪو پاڻ کي ڪامل سڏي ٿو؛ ڪو به پاڻ کي نامڪمل نه ٿو سڏي.

ਪਤਿ ਪਰਵਾਣਾ ਪਿਛੈ ਪਾਈਐ ਤਾ ਨਾਨਕ ਤੋਲਿਆ ਜਾਪੈ ॥੨॥

pat paravaanaa pichhai paaeeai taa naanak toliaa jaapai |2|

جيڪڏهن عزت جو وزن ترازو تي رکيو وڃي ته پوءِ اي نانڪ پنهنجو اصل وزن ڏسي ٿو. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਵਦੀ ਸੁ ਵਜਗਿ ਨਾਨਕਾ ਸਚਾ ਵੇਖੈ ਸੋਇ ॥

vadee su vajag naanakaa sachaa vekhai soe |

بڇڙا ڪم عوامي طور سڃاتا وڃن ٿا؛ اي نانڪ، سچو رب سڀ ڪجهه ڏسي ٿو.

ਸਭਨੀ ਛਾਲਾ ਮਾਰੀਆ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥

sabhanee chhaalaa maareea karataa kare su hoe |

ڪوشش هر ڪو ڪري ٿو، پر اهو ئي ٿئي ٿو جيڪو خالق رب ڪري ٿو.

ਅਗੈ ਜਾਤਿ ਨ ਜੋਰੁ ਹੈ ਅਗੈ ਜੀਉ ਨਵੇ ॥

agai jaat na jor hai agai jeeo nave |

دنيا جي آخرت ۾، سماجي حيثيت ۽ طاقت جو ڪو به مطلب ناهي. ان کان پوء، روح نئون آهي.

ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਚੰਗੇ ਸੇਈ ਕੇਇ ॥੩॥

jin kee lekhai pat pavai change seee kee |3|

اهي ٿورا، جن جي عزت جي تصديق ٿئي ٿي، اهي سٺا آهن. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਜਿਨਾ ਕਉ ਤੁਧੁ ਪਾਇਆ ਤਾ ਤਿਨੀ ਖਸਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥

dhur karam jinaa kau tudh paaeaa taa tinee khasam dhiaaeaa |

صرف اهي جن جا ڪرم تو شروع کان ئي مقرر ڪيا آهن، اي رب، توهان تي غور ڪريو.

ਏਨਾ ਜੰਤਾ ਕੈ ਵਸਿ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਤੁਧੁ ਵੇਕੀ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥

enaa jantaa kai vas kichh naahee tudh vekee jagat upaaeaa |

ڪجھ به نه آھي انھن جي طاقت ۾؛ توهان مختلف دنيا پيدا ڪيو.

ਇਕਨਾ ਨੋ ਤੂੰ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਇਕਿ ਆਪਹੁ ਤੁਧੁ ਖੁਆਇਆ ॥

eikanaa no toon mel laihi ik aapahu tudh khuaaeaa |

ڪي، تون پاڻ سان ملائي ٿو، ۽ ڪن کي، گمراھ ٿو ڪرين.

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਿਥੈ ਤੁਧੁ ਆਪੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥

gur kirapaa te jaaniaa jithai tudh aap bujhaaeaa |

گروءَ جي مهربانيءَ سان تون سڃاتل آهين؛ هن جي ذريعي، توهان پنهنجو پاڻ کي ظاهر ڪيو.

ਸਹਜੇ ਹੀ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੧੧॥

sahaje hee sach samaaeaa |11|

اسان آساني سان توهان ۾ جذب ٿي ويا آهيون. ||11||

ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖਿ ਲੈ ਹਮ ਸਰਣਿ ਪ੍ਰਭ ਆਏ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jiau bhaavai tiau raakh lai ham saran prabh aae raam raaje |

جيئن توکي وڻي، تون مون کي بچائين. آءٌ تنهنجي پناهه جي تلاش ۾ آيو آهيان، اي خدا، اي رب بادشاهه.

ਹਮ ਭੂਲਿ ਵਿਗਾੜਹ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਲਾਜ ਰਖਾਏ ॥

ham bhool vigaarrah dinas raat har laaj rakhaae |

مان ڀڄندو آهيان، ڏينهن رات پاڻ کي برباد ڪندو آهيان. اي منهنجا مالڪ، منهنجي عزت کي بچايو!

ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਤੂੰ ਗੁਰੁ ਪਿਤਾ ਹੈ ਦੇ ਮਤਿ ਸਮਝਾਏ ॥

ham baarik toon gur pitaa hai de mat samajhaae |

مان صرف هڪ ٻار آهيان؛ تون، اي گرو، منهنجو پيءُ آهين. مهرباني ڪري مون کي سمجھ ۽ هدايت ڏيو.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਦਾਸੁ ਹਰਿ ਕਾਂਢਿਆ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੪॥੧੦॥੧੭॥

jan naanak daas har kaandtiaa har paij rakhaae |4|10|17|

ٻانهن نانڪ کي رب جي ٻانهي طور سڃاتو وڃي ٿو. اي منهنجا مالڪ، هن جي عزت جي حفاظت ڪر! ||4||10||17||