ആസാ കീ വർ

(പേജ്: 19)

ਮੂਰਖ ਪੰਡਿਤ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਜਤਿ ਸੰਜੈ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥

moorakh panddit hikamat hujat sanjai kareh piaar |

വിഡ്ഢികൾ തങ്ങളെ ആത്മീയ പണ്ഡിതർ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, അവരുടെ സമർത്ഥമായ തന്ത്രങ്ങളാൽ, അവർ സമ്പത്ത് ശേഖരിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.

ਧਰਮੀ ਧਰਮੁ ਕਰਹਿ ਗਾਵਾਵਹਿ ਮੰਗਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

dharamee dharam kareh gaavaaveh mangeh mokh duaar |

നീതിമാന്മാർ രക്ഷയുടെ വാതിൽ ചോദിച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെ നീതി പാഴാക്കുന്നു.

ਜਤੀ ਸਦਾਵਹਿ ਜੁਗਤਿ ਨ ਜਾਣਹਿ ਛਡਿ ਬਹਹਿ ਘਰ ਬਾਰੁ ॥

jatee sadaaveh jugat na jaaneh chhadd baheh ghar baar |

അവർ സ്വയം ബ്രഹ്മചാരികളെന്ന് വിളിക്കുന്നു, വീടുകൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവർക്ക് യഥാർത്ഥ ജീവിതരീതി അറിയില്ല.

ਸਭੁ ਕੋ ਪੂਰਾ ਆਪੇ ਹੋਵੈ ਘਟਿ ਨ ਕੋਈ ਆਖੈ ॥

sabh ko pooraa aape hovai ghatt na koee aakhai |

എല്ലാവരും സ്വയം പരിപൂർണ്ണനെന്ന് വിളിക്കുന്നു; ആരും തങ്ങളെ അപൂർണ്ണരെന്നു വിളിക്കുന്നില്ല.

ਪਤਿ ਪਰਵਾਣਾ ਪਿਛੈ ਪਾਈਐ ਤਾ ਨਾਨਕ ਤੋਲਿਆ ਜਾਪੈ ॥੨॥

pat paravaanaa pichhai paaeeai taa naanak toliaa jaapai |2|

ബഹുമാനത്തിൻ്റെ ഭാരം സ്കെയിലിൽ വെച്ചാൽ, ഓ നാനാക്ക്, ഒരാൾ അവൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഭാരം കാണുന്നു. ||2||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ആദ്യ മെഹൽ:

ਵਦੀ ਸੁ ਵਜਗਿ ਨਾਨਕਾ ਸਚਾ ਵੇਖੈ ਸੋਇ ॥

vadee su vajag naanakaa sachaa vekhai soe |

തിന്മകൾ പരസ്യമായി അറിയപ്പെടും; ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ എല്ലാം കാണുന്നു.

ਸਭਨੀ ਛਾਲਾ ਮਾਰੀਆ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥

sabhanee chhaalaa maareea karataa kare su hoe |

എല്ലാവരും ശ്രമിക്കുന്നു, എന്നാൽ സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് അത് മാത്രം ചെയ്യുന്നു.

ਅਗੈ ਜਾਤਿ ਨ ਜੋਰੁ ਹੈ ਅਗੈ ਜੀਉ ਨਵੇ ॥

agai jaat na jor hai agai jeeo nave |

പരലോകത്ത്, സാമൂഹിക പദവിക്കും അധികാരത്തിനും അർത്ഥമില്ല; ഇനി ആത്മാവ് പുതിയതാണ്.

ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਚੰਗੇ ਸੇਈ ਕੇਇ ॥੩॥

jin kee lekhai pat pavai change seee kee |3|

ബഹുമാനം ഉറപ്പിച്ച ആ ചുരുക്കം ചിലർ നല്ലവരാണ്. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਜਿਨਾ ਕਉ ਤੁਧੁ ਪਾਇਆ ਤਾ ਤਿਨੀ ਖਸਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥

dhur karam jinaa kau tudh paaeaa taa tinee khasam dhiaaeaa |

കർത്താവേ, ആരുടെ കർമ്മം ആദ്യം മുതൽ അങ്ങ് മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചുവോ അവർ മാത്രമേ അങ്ങയെ ധ്യാനിക്കൂ.

ਏਨਾ ਜੰਤਾ ਕੈ ਵਸਿ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਤੁਧੁ ਵੇਕੀ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥

enaa jantaa kai vas kichh naahee tudh vekee jagat upaaeaa |

ഈ ജീവികളുടെ ശക്തിയിൽ ഒന്നുമില്ല; നിങ്ങൾ വിവിധ ലോകങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു.

ਇਕਨਾ ਨੋ ਤੂੰ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਇਕਿ ਆਪਹੁ ਤੁਧੁ ਖੁਆਇਆ ॥

eikanaa no toon mel laihi ik aapahu tudh khuaaeaa |

ചിലത്, നിങ്ങൾ സ്വയം ഒന്നിക്കുന്നു, ചിലത്, നിങ്ങൾ വഴിതെറ്റിക്കുന്നു.

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਿਥੈ ਤੁਧੁ ਆਪੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥

gur kirapaa te jaaniaa jithai tudh aap bujhaaeaa |

ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ നിങ്ങൾ അറിയപ്പെടുന്നു; അവനിലൂടെ നിങ്ങൾ സ്വയം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.

ਸਹਜੇ ਹੀ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥੧੧॥

sahaje hee sach samaaeaa |11|

ഞങ്ങൾ നിങ്ങളിൽ എളുപ്പത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||11||

ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖਿ ਲੈ ਹਮ ਸਰਣਿ ਪ੍ਰਭ ਆਏ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jiau bhaavai tiau raakh lai ham saran prabh aae raam raaje |

നിനക്കിഷ്ടമുള്ളതുപോലെ നീ എന്നെ രക്ഷിക്കേണമേ; ദൈവമേ, രാജാവായ കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ സങ്കേതം തേടി ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നു.

ਹਮ ਭੂਲਿ ਵਿਗਾੜਹ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਹਰਿ ਲਾਜ ਰਖਾਏ ॥

ham bhool vigaarrah dinas raat har laaj rakhaae |

ഞാൻ രാവും പകലും എന്നെത്തന്നെ നശിപ്പിക്കുന്നു; കർത്താവേ, എൻ്റെ മാനം രക്ഷിക്കണമേ!

ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਤੂੰ ਗੁਰੁ ਪਿਤਾ ਹੈ ਦੇ ਮਤਿ ਸਮਝਾਏ ॥

ham baarik toon gur pitaa hai de mat samajhaae |

ഞാൻ ഒരു കുട്ടി മാത്രമാണ്; ഗുരുവേ, നീ എൻ്റെ പിതാവാണ്. ദയവായി എനിക്ക് ധാരണയും ഉപദേശവും തരൂ.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਦਾਸੁ ਹਰਿ ਕਾਂਢਿਆ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੪॥੧੦॥੧੭॥

jan naanak daas har kaandtiaa har paij rakhaae |4|10|17|

സേവകൻ നാനാക്ക് കർത്താവിൻ്റെ അടിമ എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്; കർത്താവേ, അവിടുത്തെ ബഹുമാനം കാത്തുകൊള്ളണമേ! ||4||10||17||