यः सत्नामलाभं अर्जयति, सः पुनः न हास्यति;
त्रैलोक्येश्वरः स्वामी च तव परममित्रः। ||२८||
मनः नियन्त्रयन्तु, तस्य स्थाने स्थापयन्तु।
संसारः विग्रहेण विनश्यति, तस्य पापदोषान् शोचति।
एकः पतिः प्रभुः सर्वे तस्य वधूः।
मिथ्या वधूः अनेकानि वेषाणि धारयति।
सः तां परगृहेषु गन्तुं निवारयति;
सः तां स्वस्य सान्निध्यभवनं आह्वयति, तस्याः मार्गं न बाधते ।
शाबादवचनेन अलंकृता, सच्चिदानन्दप्रिया च।
सा सुखी आत्मा वधूः, या स्वेश्वरस्य, स्वामिनः च समर्थनं गृह्णाति। ||२९||
भ्रमन् परिभ्रमन् च सहचर तव वस्त्रं सुन्दरं विदीर्णम् ।
ईर्ष्यायां शरीरं न शान्तिं प्राप्नोति; ईश्वरभयं विना जनसमूहाः नष्टाः भवन्ति।
या स्वगृहान्तरे ईश्वरभयेन मृता तिष्ठति, सा सर्वज्ञेन भर्त्रा भगवता अनुग्रहेण पश्यति।
गुरुभयं धारयति, निर्भयस्य नाम जपति च।
पर्वते वसन् अहम् एतादृशीम् महतीं तृष्णां प्राप्नोमि; यदा अहं तं पश्यामि तदा अहं जानामि यत् सः दूरे नास्ति।
मम तृष्णा शम्यते, मया शबदवचनं स्वीकृतम्। अम्ब्रोसियल अमृतस्य मम पूरणं पिबामि।
सर्वे वदन्ति "ददातु! ददातु!" यथेष्टं ददाति ।
गुरद्वारे गुरद्वारेण ददाति, तृष्णां शामयति च। ||३०||
अन्वेष्य अन्वेष्य अहं पतित्वा जीवननद्याः तटे पतितः ।
पापभारवः मज्जन्ति लघुः तु तरन्ति तरन्ति ।