आसा की वार

(पुटः: 21)

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

पौरी : १.

ਪੜਿਆ ਹੋਵੈ ਗੁਨਹਗਾਰੁ ਤਾ ਓਮੀ ਸਾਧੁ ਨ ਮਾਰੀਐ ॥

पड़िआ होवै गुनहगारु ता ओमी साधु न मारीऐ ॥

यदि शिक्षितः पापी, तर्हि अशिक्षितः पवित्रः न दण्डनीयः।

ਜੇਹਾ ਘਾਲੇ ਘਾਲਣਾ ਤੇਵੇਹੋ ਨਾਉ ਪਚਾਰੀਐ ॥

जेहा घाले घालणा तेवेहो नाउ पचारीऐ ॥

यथा कृतानि कर्माणि तथा यशः लभते।

ਐਸੀ ਕਲਾ ਨ ਖੇਡੀਐ ਜਿਤੁ ਦਰਗਹ ਗਇਆ ਹਾਰੀਐ ॥

ऐसी कला न खेडीऐ जितु दरगह गइआ हारीऐ ॥

अतः एतादृशं क्रीडां मा कुरुत, यत् भवन्तं भगवतः प्राङ्गणे विनाशं जनयिष्यति।

ਪੜਿਆ ਅਤੈ ਓਮੀਆ ਵੀਚਾਰੁ ਅਗੈ ਵੀਚਾਰੀਐ ॥

पड़िआ अतै ओमीआ वीचारु अगै वीचारीऐ ॥

शिक्षितानां निरक्षराणां च लेखाः परं लोके न्यायः भविष्यति।

ਮੁਹਿ ਚਲੈ ਸੁ ਅਗੈ ਮਾਰੀਐ ॥੧੨॥

मुहि चलै सु अगै मारीऐ ॥१२॥

हठेन स्वचित्तं अनुवर्तते लोके परतः दुःखं प्राप्नुयात्। ||१२||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

आसा महला ४ ॥

आसा, चतुर्थ मेहलः १.

ਜਿਨ ਮਸਤਕਿ ਧੁਰਿ ਹਰਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

जिन मसतकि धुरि हरि लिखिआ तिना सतिगुरु मिलिआ राम राजे ॥

येषां ललाटेषु भगवतः धन्यं पूर्वनिर्धारितं दैवं लिखितम् अस्ति, तेषां सच्चिदानन्दगुरुं भगवान् राजानं मिलन्ति।

ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰਾ ਕਟਿਆ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਘਟਿ ਬਲਿਆ ॥

अगिआनु अंधेरा कटिआ गुर गिआनु घटि बलिआ ॥

गुरुः अज्ञानस्य अन्धकारं हरति, आध्यात्मिक प्रज्ञा तेषां हृदयं प्रकाशयति।

ਹਰਿ ਲਧਾ ਰਤਨੁ ਪਦਾਰਥੋ ਫਿਰਿ ਬਹੁੜਿ ਨ ਚਲਿਆ ॥

हरि लधा रतनु पदारथो फिरि बहुड़ि न चलिआ ॥

ते भगवतः मणिधनं विन्दन्ति, ततः, न पुनः भ्रमन्ति।

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਆਰਾਧਿਆ ਆਰਾਧਿ ਹਰਿ ਮਿਲਿਆ ॥੧॥

जन नानक नामु आराधिआ आराधि हरि मिलिआ ॥१॥

सेवकः नानकः नाम भगवतः नाम ध्यायति, ध्याने च भगवता सह मिलति। ||१||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

सलोकु मः १ ॥

सलोक, प्रथम मेहल : १.

ਨਾਨਕ ਮੇਰੁ ਸਰੀਰ ਕਾ ਇਕੁ ਰਥੁ ਇਕੁ ਰਥਵਾਹੁ ॥

नानक मेरु सरीर का इकु रथु इकु रथवाहु ॥

शरीरात्मने एक रथः एकः सूतश्च नानक ।

ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਫੇਰਿ ਵਟਾਈਅਹਿ ਗਿਆਨੀ ਬੁਝਹਿ ਤਾਹਿ ॥

जुगु जुगु फेरि वटाईअहि गिआनी बुझहि ताहि ॥

युगे युगे ते परिवर्तन्ते; आध्यात्मिकबुद्धयः एतत् अवगच्छन्ति।

ਸਤਜੁਗਿ ਰਥੁ ਸੰਤੋਖ ਕਾ ਧਰਮੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥

सतजुगि रथु संतोख का धरमु अगै रथवाहु ॥

सत्युगस्य स्वर्णयुगे सन्तोषः रथः, धर्मः च सारथिः आसीत् ।

ਤ੍ਰੇਤੈ ਰਥੁ ਜਤੈ ਕਾ ਜੋਰੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥

त्रेतै रथु जतै का जोरु अगै रथवाहु ॥

त्रयतायुगस्य रजतयुगे ब्रह्मचर्यं रथः, शक्तिः च सारथिः आसीत् ।

ਦੁਆਪੁਰਿ ਰਥੁ ਤਪੈ ਕਾ ਸਤੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥

दुआपुरि रथु तपै का सतु अगै रथवाहु ॥

द्वापरयुगस्य पीतलयुगे तपः रथः सत्यं च सारथिः आसीत् ।

ਕਲਜੁਗਿ ਰਥੁ ਅਗਨਿ ਕਾ ਕੂੜੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥੧॥

कलजुगि रथु अगनि का कूड़ु अगै रथवाहु ॥१॥

कलियुगे लौहयुगे अग्निः रथः मिथ्या सूतः । ||१||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

प्रथमः मेहलः : १.

ਸਾਮ ਕਹੈ ਸੇਤੰਬਰੁ ਸੁਆਮੀ ਸਚ ਮਹਿ ਆਛੈ ਸਾਚਿ ਰਹੇ ॥

साम कहै सेतंबरु सुआमी सच महि आछै साचि रहे ॥

सामवेदः कथयति यत् भगवान् गुरुः श्वेतवस्त्रधारी अस्ति; सत्ययुगे, २.