આસા કી વાર

(પાન: 21)

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

પૌરી:

ਪੜਿਆ ਹੋਵੈ ਗੁਨਹਗਾਰੁ ਤਾ ਓਮੀ ਸਾਧੁ ਨ ਮਾਰੀਐ ॥

parriaa hovai gunahagaar taa omee saadh na maareeai |

જો શિક્ષિત વ્યક્તિ પાપી હોય, તો અભણ પવિત્ર માણસને સજા ન થાય.

ਜੇਹਾ ਘਾਲੇ ਘਾਲਣਾ ਤੇਵੇਹੋ ਨਾਉ ਪਚਾਰੀਐ ॥

jehaa ghaale ghaalanaa teveho naau pachaareeai |

જેમ કાર્યો કરવામાં આવે છે, તેવી જ પ્રતિષ્ઠા પણ પ્રાપ્ત થાય છે.

ਐਸੀ ਕਲਾ ਨ ਖੇਡੀਐ ਜਿਤੁ ਦਰਗਹ ਗਇਆ ਹਾਰੀਐ ॥

aaisee kalaa na kheddeeai jit daragah geaa haareeai |

તો એવી રમત ન રમો, જે તમને પ્રભુના દરબારમાં બરબાદ કરી દે.

ਪੜਿਆ ਅਤੈ ਓਮੀਆ ਵੀਚਾਰੁ ਅਗੈ ਵੀਚਾਰੀਐ ॥

parriaa atai omeea veechaar agai veechaareeai |

શિક્ષિત અને અભણનો હિસાબ હવે પછીની દુનિયામાં થશે.

ਮੁਹਿ ਚਲੈ ਸੁ ਅਗੈ ਮਾਰੀਐ ॥੧੨॥

muhi chalai su agai maareeai |12|

જે જિદ્દી રીતે પોતાના મનને અનુસરે છે તે પરલોકમાં દુઃખ ભોગવશે. ||12||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

aasaa mahalaa 4 |

આસા, ચોથી મહેલ:

ਜਿਨ ਮਸਤਕਿ ਧੁਰਿ ਹਰਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jin masatak dhur har likhiaa tinaa satigur miliaa raam raaje |

જેમના કપાળ પર ભગવાનનું ધન્ય પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય લખેલું છે, તેઓ સાચા ગુરુ ભગવાન રાજાને મળે છે.

ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰਾ ਕਟਿਆ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਘਟਿ ਬਲਿਆ ॥

agiaan andheraa kattiaa gur giaan ghatt baliaa |

ગુરુ અજ્ઞાનતાના અંધકારને દૂર કરે છે, અને આધ્યાત્મિક જ્ઞાન તેમના હૃદયને પ્રકાશિત કરે છે.

ਹਰਿ ਲਧਾ ਰਤਨੁ ਪਦਾਰਥੋ ਫਿਰਿ ਬਹੁੜਿ ਨ ਚਲਿਆ ॥

har ladhaa ratan padaaratho fir bahurr na chaliaa |

તેઓ ભગવાનના રત્નનું ધન શોધે છે, અને પછી, તેઓ લાંબા સમય સુધી ભટકતા નથી.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਆਰਾਧਿਆ ਆਰਾਧਿ ਹਰਿ ਮਿਲਿਆ ॥੧॥

jan naanak naam aaraadhiaa aaraadh har miliaa |1|

સેવક નાનક ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે, અને ધ્યાન માં, તે ભગવાનને મળે છે. ||1||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

સાલોક, પ્રથમ મહેલ:

ਨਾਨਕ ਮੇਰੁ ਸਰੀਰ ਕਾ ਇਕੁ ਰਥੁ ਇਕੁ ਰਥਵਾਹੁ ॥

naanak mer sareer kaa ik rath ik rathavaahu |

હે નાનક, શરીરના આત્મામાં એક રથ અને એક સારથિ છે.

ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਫੇਰਿ ਵਟਾਈਅਹਿ ਗਿਆਨੀ ਬੁਝਹਿ ਤਾਹਿ ॥

jug jug fer vattaaeeeh giaanee bujheh taeh |

વય પછી તેઓ બદલાય છે; આધ્યાત્મિક રીતે જ્ઞાનીઓ આ સમજે છે.

ਸਤਜੁਗਿ ਰਥੁ ਸੰਤੋਖ ਕਾ ਧਰਮੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥

satajug rath santokh kaa dharam agai rathavaahu |

સતયુગના સુવર્ણયુગમાં સંતોષ રથ હતો અને સદાચાર સારથિ હતો.

ਤ੍ਰੇਤੈ ਰਥੁ ਜਤੈ ਕਾ ਜੋਰੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥

tretai rath jatai kaa jor agai rathavaahu |

ત્રયતા યુગના રજત યુગમાં, બ્રહ્મચર્ય એ રથ હતો અને સારથિની શક્તિ હતી.

ਦੁਆਪੁਰਿ ਰਥੁ ਤਪੈ ਕਾ ਸਤੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥

duaapur rath tapai kaa sat agai rathavaahu |

દ્વાપર યુગના પિત્તળ યુગમાં, તપસ્યા એ રથ અને સત્ય સારથિ હતી.

ਕਲਜੁਗਿ ਰਥੁ ਅਗਨਿ ਕਾ ਕੂੜੁ ਅਗੈ ਰਥਵਾਹੁ ॥੧॥

kalajug rath agan kaa koorr agai rathavaahu |1|

કલિયુગના લોહયુગમાં અગ્નિ એ રથ છે અને મિથ્યાત્વ એ સારથિ છે. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

પ્રથમ મહેલ:

ਸਾਮ ਕਹੈ ਸੇਤੰਬਰੁ ਸੁਆਮੀ ਸਚ ਮਹਿ ਆਛੈ ਸਾਚਿ ਰਹੇ ॥

saam kahai setanbar suaamee sach meh aachhai saach rahe |

સામ વેદ કહે છે કે ભગવાન માસ્ટર સફેદ વસ્ત્રો પહેરે છે; સત્યના યુગમાં,