അഹംഭാവത്തിൽ അവർ പുണ്യത്തെയും പാപത്തെയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.
അഹംഭാവത്തിൽ അവർ സ്വർഗത്തിലേക്കോ നരകത്തിലേക്കോ പോകുന്നു.
അഹംഭാവത്തിൽ അവർ ചിരിക്കുന്നു, അഹംഭാവത്തിൽ അവർ കരയുന്നു.
അഹംഭാവത്തിൽ അവർ വൃത്തികെട്ടവരായിത്തീരുന്നു, അഹംഭാവത്തിൽ അവർ കഴുകി വൃത്തിയാക്കപ്പെടുന്നു.
ഈഗോയിൽ അവർക്ക് സാമൂഹിക പദവിയും വർഗ്ഗവും നഷ്ടപ്പെടുന്നു.
അഹംഭാവത്തിൽ അവർ അജ്ഞാനികളും അഹന്തയിൽ അവർ ജ്ഞാനികളുമാണ്.
മോക്ഷത്തിൻ്റെയും മുക്തിയുടെയും വില അവർക്കറിയില്ല.
അഹംഭാവത്തിൽ അവർ മായയെ സ്നേഹിക്കുന്നു, അഹംഭാവത്തിൽ അവർ അത് ഇരുട്ടിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നു.
അഹംഭാവത്തിൽ ജീവിക്കുന്നതിനാൽ മർത്യ ജീവികൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു.
അഹംബോധത്തെ മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ ഭഗവാൻ്റെ കവാടം അറിയപ്പെടും.
ആത്മീയ ജ്ഞാനം കൂടാതെ അവർ തർക്കിക്കുകയും തർക്കിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പന പ്രകാരം, വിധി രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
കർത്താവ് നമ്മെ കാണുന്നതുപോലെ നമ്മളും കാണപ്പെടുന്നു. ||1||
രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:
ഇതാണ് അഹന്തയുടെ സ്വഭാവം, ആളുകൾ അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ അഹംഭാവത്തിൽ ചെയ്യുന്നു.
ഇതാണ് അഹന്തയുടെ ബന്ധനം, ആ കാലവും കാലവും അവർ പുനർജനിക്കുന്നു.
ഈഗോ എവിടെ നിന്ന് വരുന്നു? അത് എങ്ങനെ നീക്കം ചെയ്യാം?
ഈ അഹം ഭഗവാൻ്റെ കൽപ്പനയാൽ നിലനിൽക്കുന്നു; ആളുകൾ അവരുടെ മുൻകാല പ്രവൃത്തികൾക്കനുസരിച്ച് അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു.
ഈഗോ ഒരു വിട്ടുമാറാത്ത രോഗമാണ്, പക്ഷേ അതിൽ അതിൻ്റേതായ ചികിത്സയും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ഭഗവാൻ അവൻ്റെ കൃപ നൽകിയാൽ, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ ഉപദേശങ്ങൾക്കനുസൃതമായി ഒരാൾ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.