در نفس، در فضیلت و گناه تأمل می کنند.
در نفس به بهشت یا جهنم می روند.
در نفس می خندند و در نفس گریه می کنند.
در نفس کثیف می شوند و در نفس پاک می شوند.
در ایگو موقعیت و طبقه اجتماعی خود را از دست می دهند.
در نفس نادانند و در نفس عاقلند.
قدر رستگاری و رهایی را نمی دانند.
در ایگو، مایا را دوست دارند، و در ایگو توسط آن در تاریکی نگه داشته می شوند.
با زندگی در نفس، موجودات فانی خلق می شوند.
هنگامی که شخص نفس را درک می کند، آنگاه دروازه خداوند شناخته می شود.
بدون خرد معنوی، غرغر می کنند و بحث می کنند.
ای نانک به امر پروردگار تقدیر ثبت می شود.
همانطور که خداوند ما را می بیند، ما نیز دیده می شویم. ||1||
مهل دوم:
این ماهیت نفس است که افراد اعمال خود را در نفس انجام می دهند.
این اسارت نفس است که بارها و بارها دوباره متولد می شوند.
نفس از کجا می آید؟ چگونه می توان آن را حذف کرد؟
این نفس به دستور خداوند وجود دارد. مردم بر اساس اعمال گذشته خود سرگردان هستند.
ایگو یک بیماری مزمن است، اما درمان خاص خود را نیز دارد.
اگر خداوند فیض خود را عطا کند، شخص مطابق آموزه های شاباد گورو عمل می کند.