ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಪುಣ್ಯ ಮತ್ತು ಪಾಪವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಸ್ವರ್ಗ ಅಥವಾ ನರಕಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ನಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಅಳುತ್ತಾರೆ.
ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಕೊಳಕು ಆಗುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನ ಮತ್ತು ವರ್ಗವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಅಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಬುದ್ಧಿವಂತರು.
ಅವರಿಗೆ ಮೋಕ್ಷ ಮತ್ತು ವಿಮೋಚನೆಯ ಮೌಲ್ಯ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.
ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಮಾಯೆಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಅದನ್ನು ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಾರೆ.
ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ, ಮರ್ತ್ಯ ಜೀವಿಗಳು ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತವೆ.
ಒಬ್ಬನು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗ, ಭಗವಂತನ ದ್ವಾರವು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.
ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಇಲ್ಲದೆ, ಅವರು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯಿಂದ, ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ದಾಖಲಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಭಗವಂತ ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡುವ ಹಾಗೆ ನಾವೂ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ||1||
ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ಇದು ಅಹಂಕಾರದ ಸ್ವಭಾವವಾಗಿದೆ, ಜನರು ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಇದು ಅಹಂಕಾರದ ಬಂಧನ, ಅದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ.
ಅಹಂಕಾರ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರುತ್ತದೆ? ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ತೆಗೆದುಹಾಕಬಹುದು?
ಈ ಅಹಂಕಾರವು ಭಗವಂತನ ಆದೇಶದಿಂದ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದೆ; ಜನರು ತಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಅಹಂಕಾರವು ದೀರ್ಘಕಾಲದ ಕಾಯಿಲೆಯಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಇದು ತನ್ನದೇ ಆದ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.
ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಅನುಗ್ರಹವನ್ನು ನೀಡಿದರೆ, ಒಬ್ಬನು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಬೋಧನೆಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ.