Sa kaakuhan ay sumasalamin sila sa kabutihan at kasalanan.
Sa kaakuhan ay pumunta sila sa langit o impiyerno.
Sa ego sila tumatawa, at sa ego sila umiiyak.
Sa ego sila ay nagiging marumi, at sa ego sila ay nahuhugasan ng malinis.
Sa kaakuhan ay nawawalan sila ng katayuan sa lipunan at uri.
Sa ego sila ay ignorante, at sa ego sila ay matalino.
Hindi nila alam ang halaga ng kaligtasan at pagpapalaya.
Sa kaakuhan mahal nila si Maya, at sa kaakuhan sila ay pinananatili sa kadiliman nito.
Nabubuhay sa kaakuhan, ang mga mortal na nilalang ay nilikha.
Kapag naiintindihan ng isang tao ang ego, kung gayon ang pintuan ng Panginoon ay kilala.
Kung walang espirituwal na karunungan, sila ay nagbubulungan at nagtatalo.
O Nanak, sa utos ng Panginoon, nakatala ang tadhana.
Kung paano tayo nakikita ng Panginoon, gayon din tayo nakikita. ||1||
Pangalawang Mehl:
Ito ang likas na katangian ng ego, na ang mga tao ay gumaganap ng kanilang mga aksyon sa ego.
Ito ang pagkaalipin ng ego, na paulit-ulit, sila ay muling isilang.
Saan nagmula ang ego? Paano ito matatanggal?
Ang ego na ito ay umiiral sa pamamagitan ng Kautusan ng Panginoon; ang mga tao ay gumagala ayon sa kanilang mga nakaraang aksyon.
Ang ego ay isang malalang sakit, ngunit naglalaman din ito ng sarili nitong lunas.
Kung ipagkakaloob ng Panginoon ang Kanyang Grasya, ang isa ay kumikilos ayon sa Mga Aral ng Shabad ng Guru.