ar laistigh dá n-aigne a chloíonn an Tiarna.
Cónaíonn dílseoirí go leor saol ann.
ceiliúrann siad; tá a n-intinn fite fuaite leis an bhFíor-Thiarna.
I réimse na Fírinne, fanann an Tiarna Neamhfhoirmiúil.
Tar éis dó an cruthú a chruthú, féachann sé air. Trí Sracfhéachaint a Ghráinne, tugann sé sonas.
Tá pláinéid, córais gréine agus réaltraí ann.
Má labhraíonn duine acu, níl aon teorainn, gan deireadh.
Tá domhan ar shaol a Chruthú.
Mar a ordaíonn Sé, mar sin tá siad ann.
Bíonn sé ag faire thar gach ní, agus ag machnamh ar an gcruthú, bíonn áthas air.
O Nanak, tá sé seo chomh crua le cruach! ||37||
Bíodh féin-smacht san fhoirnéis, agus foighne ag gabha óir.
Bíodh an tuiscint mar an inneoin, agus an eagna spioradálta ina huirlisí.
Agus Eagla Dé mar an cloigeann, fan lasracha tapa, teas istigh an choirp.
I breogán an ghrá, leáigh Neachtar an Ainm,
agus miontú ar Fhíor-Bhoin an tSabad, Briathar Dé.
Sin é karma na ndaoine ar chaith Sé Sracfhéachaint na nGrásta orthu.
A Nanac, an Tiarna Trócaireach, trína Ghrás, ardaíonn agus ardaíonn iad. ||38||
Salok:
Is é Aer an Gúrú, is é Uisce an tAthair, agus is é an Domhan Máthair Mhór gach duine.