بارہ ماہ

(صفحه: 2)

ਚੇਤਿ ਮਿਲਾਏ ਸੋ ਪ੍ਰਭੂ ਤਿਸ ਕੈ ਪਾਇ ਲਗਾ ॥੨॥

chet milaae so prabhoo tis kai paae lagaa |2|

من پای کسی را لمس می کنم که در ماه چایت مرا با خدا محشور کند. ||2||

ਵੈਸਾਖਿ ਧੀਰਨਿ ਕਿਉ ਵਾਢੀਆ ਜਿਨਾ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਛੋਹੁ ॥

vaisaakh dheeran kiau vaadteea jinaa prem bichhohu |

در ماه ویساخ چگونه عروس صبر کند؟ او از معشوقش جدا شده است.

ਹਰਿ ਸਾਜਨੁ ਪੁਰਖੁ ਵਿਸਾਰਿ ਕੈ ਲਗੀ ਮਾਇਆ ਧੋਹੁ ॥

har saajan purakh visaar kai lagee maaeaa dhohu |

او خداوند را فراموش کرده است. او به مایا فریبکار وابسته شده است.

ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਨ ਸੰਗਿ ਧਨਾ ਹਰਿ ਅਵਿਨਾਸੀ ਓਹੁ ॥

putr kalatr na sang dhanaa har avinaasee ohu |

نه پسر، نه همسر، و نه ثروت با شما همراه نخواهد شد - فقط پروردگار ابدی.

ਪਲਚਿ ਪਲਚਿ ਸਗਲੀ ਮੁਈ ਝੂਠੈ ਧੰਧੈ ਮੋਹੁ ॥

palach palach sagalee muee jhootthai dhandhai mohu |

درگیر و گرفتار عشق به مشاغل دروغین، تمام جهان در حال نابودی است.

ਇਕਸੁ ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਅਗੈ ਲਈਅਹਿ ਖੋਹਿ ॥

eikas har ke naam bin agai leeeh khohi |

بدون نعم، نام پروردگار یگانه، در آخرت جان خود را از دست می دهند.

ਦਯੁ ਵਿਸਾਰਿ ਵਿਗੁਚਣਾ ਪ੍ਰਭ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥

day visaar viguchanaa prabh bin avar na koe |

با فراموشی پروردگار مهربان، تباه می شوند. بدون خدا اصلاً دیگری وجود ندارد.

ਪ੍ਰੀਤਮ ਚਰਣੀ ਜੋ ਲਗੇ ਤਿਨ ਕੀ ਨਿਰਮਲ ਸੋਇ ॥

preetam charanee jo lage tin kee niramal soe |

پاکیزه است آبروی دلبستگان به پای پروردگار عزیز.

ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਹੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥

naanak kee prabh benatee prabh milahu paraapat hoe |

نانک این دعا را به خدا می کند: «لطفا بیا و مرا با خودت محشور کن».

ਵੈਸਾਖੁ ਸੁਹਾਵਾ ਤਾਂ ਲਗੈ ਜਾ ਸੰਤੁ ਭੇਟੈ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥੩॥

vaisaakh suhaavaa taan lagai jaa sant bhettai har soe |3|

ماه وایساخ زیبا و دلپذیر است، هنگامی که قدیس مرا به دیدار پروردگار می رساند. ||3||

ਹਰਿ ਜੇਠਿ ਜੁੜੰਦਾ ਲੋੜੀਐ ਜਿਸੁ ਅਗੈ ਸਭਿ ਨਿਵੰਨਿ ॥

har jetth jurrandaa lorreeai jis agai sabh nivan |

در ماه جيط، عروس در آرزوي ديدار با پروردگار است. همه با خضوع در برابر او سجده می کنند.

ਹਰਿ ਸਜਣ ਦਾਵਣਿ ਲਗਿਆ ਕਿਸੈ ਨ ਦੇਈ ਬੰਨਿ ॥

har sajan daavan lagiaa kisai na deee ban |

کسی که لبه ردای خداوند، دوست واقعی را گرفته است - هیچ کس نمی تواند او را در اسارت نگه دارد.

ਮਾਣਕ ਮੋਤੀ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭ ਉਨ ਲਗੈ ਨਾਹੀ ਸੰਨਿ ॥

maanak motee naam prabh un lagai naahee san |

نام خدا جواهر، مروارید است. نمی توان آن را دزدید یا برد.

ਰੰਗ ਸਭੇ ਨਾਰਾਇਣੈ ਜੇਤੇ ਮਨਿ ਭਾਵੰਨਿ ॥

rang sabhe naaraaeinai jete man bhaavan |

در خداوند همه لذت هایی است که ذهن را خشنود می کند.

ਜੋ ਹਰਿ ਲੋੜੇ ਸੋ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜੀਅ ਕਰੰਨਿ ॥

jo har lorre so kare soee jeea karan |

هر طور که خداوند بخواهد، او عمل می کند و مخلوقات او نیز چنین می کنند.

ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਸੇਈ ਕਹੀਅਹਿ ਧੰਨਿ ॥

jo prabh keete aapane seee kaheeeh dhan |

تنها آنها سعادتمند نامیده می شوند که خداوند آنها را از آن خود ساخته است.

ਆਪਣ ਲੀਆ ਜੇ ਮਿਲੈ ਵਿਛੁੜਿ ਕਿਉ ਰੋਵੰਨਿ ॥

aapan leea je milai vichhurr kiau rovan |

اگر مردم می توانستند با تلاش خود خداوند را ملاقات کنند، چرا در درد جدایی فریاد می زدند؟

ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਪਰਾਪਤੇ ਨਾਨਕ ਰੰਗ ਮਾਣੰਨਿ ॥

saadhoo sang paraapate naanak rang maanan |

ملاقات او در سعد سنگات، شرکت مقدس، ای نانک، سعادت آسمانی برخوردار است.

ਹਰਿ ਜੇਠੁ ਰੰਗੀਲਾ ਤਿਸੁ ਧਣੀ ਜਿਸ ਕੈ ਭਾਗੁ ਮਥੰਨਿ ॥੪॥

har jetth rangeelaa tis dhanee jis kai bhaag mathan |4|

در ماه جيط، مرد بازيگوش او را ملاقات مي‌كند كه بر پيشاني او سرنوشت خير ثبت شده است. ||4||

ਆਸਾੜੁ ਤਪੰਦਾ ਤਿਸੁ ਲਗੈ ਹਰਿ ਨਾਹੁ ਨ ਜਿੰਨਾ ਪਾਸਿ ॥

aasaarr tapandaa tis lagai har naahu na jinaa paas |

برای کسانی که به همسرشان نزدیک نیستند، ماه عصاره داغ به نظر می رسد.