هر ڪنهن سچ جي خواهش ڪئي، سچ ۾ رهي، ۽ سچ ۾ ضم ٿي ويو.
رگ ويد چوي ٿو ته خدا هر جڳهه تي پکڙيل ۽ پکڙيل آهي.
ديوتائن ۾، رب جو نالو سڀ کان مٿاهون آهي.
نالو ٻُڌڻ سان، گناهه ٽٽن ٿا.
اي نانڪ، پوء، هڪ نجات حاصل ڪري ٿو.
جوجر ويد ۾، يادوا قبيلي جي ڪان ڪرشن چندراولي کي زور سان لالچايو.
هن پنهنجي کير واري نوڪريءَ لاءِ ايليسين جو وڻ کڻي آيو ۽ برندابن ۾ خوشيءَ جو اظهار ڪيو.
ڪالي يوگا جي اونداهي دور ۾، اٿارو ويد ممتاز ٿي ويو؛ الله جو نالو ٿيو.
مرد نيري پوشاڪ ۽ ڪپڙا پائڻ لڳا. ترڪن ۽ پٺاڻن اقتدار سنڀاليو.
چار ويد هر هڪ سچي هجڻ جي دعويٰ ڪن ٿا.
انهن کي پڙهڻ ۽ پڙهائڻ سان چار نظريا ملن ٿا.
محبت جي عبادت سان، عاجزي ۾ رهي،
اي نانڪ، نجات حاصل ڪئي وئي آهي. ||2||
پورو:
مان قربان آهيان سچي گرو تي؛ هن سان ملڻ، مان رب جي مالڪ کي ساراهڻ آيو آهيان.
هن مون کي سيکاريو آهي ۽ مون کي روحاني حڪمت جو شفا بخش عطر ڏنو آهي، ۽ انهن اکين سان، مان دنيا کي ڏسان ٿو.
اهي سوداگر جيڪي پنهنجي پالڻهار ۽ مالڪ کي ڇڏي پاڻ کي ڪنهن ٻئي سان ڳنڍيندا آهن سي غرق ٿي ويندا آهن.
سچو گرو ٻيڙي آهي، پر ٿورا آهن جن کي اهو احساس آهي.
پنهنجي فضل سان، هو انهن کي پار ڪري ٿو. ||13||
جن پنهنجي هوش ۾ رب جو نالو نه رکيو آهي- انهن دنيا ۾ اچڻ جي تڪليف ڇو ڪئي، اي بادشاهه!