Yr oedd pawb yn dymuno Gwirionedd, yn aros yn y Gwirionedd, ac wedi eu huno yn y Gwirionedd.
Dywed y Rig Veda fod Duw yn treiddio ac yn treiddio i bob man ;
yn mysg y duwiau, Enw yr Arglwydd yw y mwyaf dyrchafedig.
Gan siantio'r Enw, mae pechodau'n cilio;
O Nanak, felly, mae rhywun yn cael iachawdwriaeth.
Yn y Jujar Veda, gwnaeth Kaan Krishna o lwyth Yaadva hudo Chandraavali trwy rym.
Daeth â'r Goeden Elysian i'w laeth-forwyn, ac ymhyfrydodd yn Brindaaban.
Yn Oes Dywyll Kali Yuga, daeth yr Atharva Veda yn amlwg; Daeth Allah yn Enw Duw.
Dechreuodd dynion wisgo gwisgoedd a gwisgoedd glas; Tyrciaid a Pat'haans yn cymryd grym.
Mae pob un o'r pedwar Vedas yn honni eu bod yn wir.
Wrth eu darllen a'u hastudio, ceir pedair o athrawiaethau.
Gydag addoliad defosiynol cariadus, yn aros mewn gostyngeiddrwydd,
O Nanak, cyrhaeddir iachawdwriaeth. ||2||
Pauree:
Aberth wyf i'r Gwir Guru ; wrth ei gyfarfod, yr wyf wedi dyfod i goleddu yr Arglwydd Feistr.
Y mae wedi fy nysgu ac wedi rhoi eli iachusol doethineb ysbrydol imi, a chyda'r llygaid hyn yr wyf yn gweld y byd.
Mae'r delwyr hynny sy'n cefnu ar eu Harglwydd a'u Meistr ac yn glynu wrth un arall, yn cael eu boddi.
Y Gwir Gwrw yw'r cwch, ond ychydig yw'r rhai sy'n sylweddoli hyn.
Gan roi ei ras, mae'n eu cario draw. ||13||
Y rhai sydd heb gadw Enw yr Arglwydd yn eu hymwybyddiaeth — paham y trafferthasant ddyfod i'r byd, O Arglwydd Frenin ?