ਪੰਜਾਬੀ English پنجابی Español Français Deutsch Português Bahasa Indonesia Türkçe Tiếng Việt Filipino Svenska हिंदी संस्कृत Nederlands Română Magyar Polski Čeština Afrikaans Italiano Català Shqip Gaeilge Cymraeg Slovenčina Slovenščina Dansk Eesti Latviešu Lietuvių Norsk Malti Íslenska Galego Kreyòl Ayisyen Latin Bahasa Melayu Kiswahili Hrvatski Suomi Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം বাংলা Ελληνικά 日本語 中文 اردو سنڌي فارسی العربية עברית 한국어

चंडी दी वार

(पुटः: 14)

ਘਣ ਵਿਚਿ ਜਿਉ ਛੰਛਾਲੀ ਤੇਗਾਂ ਹਸੀਆਂ ॥
घण विचि जिउ छंछाली तेगां हसीआं ॥

खड्गाः मेघेषु विद्युत् इव स्फुरन्ति स्म।

ਘੁਮਰਆਰ ਸਿਆਲੀ ਬਣੀਆਂ ਕੇਜਮਾਂ ॥੩੯॥
घुमरआर सिआली बणीआं केजमां ॥३९॥

खड्गैः आच्छादितं (युद्धक्षेत्रं) शिशिरनीहारवत्।३९।

ਧਗਾ ਸੂਲੀ ਬਜਾਈਆਂ ਦਲਾਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ॥
धगा सूली बजाईआं दलां मुकाबला ॥

दुन्दुभिताडनेन तुरङ्गाः सेनाः परस्परं आक्रमितवन्तः ।

ਧੂਹਿ ਮਿਆਨੋ ਲਈਆਂ ਜੁਆਨੀ ਸੂਰਮੀ ॥
धूहि मिआनो लईआं जुआनी सूरमी ॥

यौवनाः योद्धवः खड्गान् स्कन्धात् बहिः आकृष्य ।

ਸ੍ਰਣਵਤ ਬੀਜ ਬਧਾਈਆਂ ਅਗਣਤ ਸੂਰਤਾਂ ॥
स्रणवत बीज बधाईआं अगणत सूरतां ॥

श्रान्वत बीजः असंख्यरूपेषु स्वं वर्धितवान् ।

ਦੁਰਗਾ ਸਉਹੇਂ ਆਈਆਂ ਰੋਹ ਬਢਾਇ ਕੈ ॥
दुरगा सउहें आईआं रोह बढाइ कै ॥

या दुर्गायाः पुरतः आगतः, अत्यन्तं क्रुद्धः।

ਸਭਨੀ ਆਣ ਵਗਾਈਆਂ ਤੇਗਾਂ ਧੂਹ ਕੈ ॥
सभनी आण वगाईआं तेगां धूह कै ॥

ते सर्वे खड्गान् बहिः आकृष्य प्रहारं कृतवन्तः।

ਦੁਰਗਾ ਸਭ ਬਚਾਈਆਂ ਢਾਲ ਸੰਭਾਲ ਕੈ ॥
दुरगा सभ बचाईआं ढाल संभाल कै ॥

दुर्गा सर्वेभ्यः आत्मानं तारयति स्म, कवचं सावधानतया धारयति स्म।

ਦੇਵੀ ਆਪ ਚਲਾਈਆਂ ਤਕਿ ਤਕਿ ਦਾਨਵੀ ॥
देवी आप चलाईआं तकि तकि दानवी ॥

स्वयं तदा देवी खड्गं साक्षात् पश्यन्ती राक्षसान् |

ਲੋਹੂ ਨਾਲਿ ਡੁਬਾਈਆਂ ਤੇਗਾਂ ਨੰਗੀਆਂ ॥
लोहू नालि डुबाईआं तेगां नंगीआं ॥

सा स्वस्य नग्नखड्गान् रक्तेन मज्जितवती।

ਸਾਰਸੁਤੀ ਜਨੁ ਨਾਈਆਂ ਮਿਲ ਕੈ ਦੇਵੀਆਂ ॥
सारसुती जनु नाईआं मिल कै देवीआं ॥

प्रतीयते स्म यत् देवीः समागत्य, सरस्वतीनद्यां स्नानं कृतवन्तः।

ਸਭੇ ਮਾਰ ਗਿਰਾਈਆਂ ਅੰਦਰਿ ਖੇਤ ਦੈ ॥
सभे मार गिराईआं अंदरि खेत दै ॥

देवी रणक्षेत्रे (श्रान्वतबीजस्य सर्वरूपाणि) हत्वा भूमौ क्षिप्तवती।

ਤਿਦੂੰ ਫੇਰਿ ਸਵਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੂਰਤਾਂ ॥੪੦॥
तिदूं फेरि सवाईआं होईआं सूरतां ॥४०॥

सद्यः तदा पुनः रूपाणि महतीं वर्धितानि।।40।

ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥

पौरि

ਸੂਰੀ ਸੰਘਰਿ ਰਚਿਆ ਢੋਲ ਸੰਖ ਨਗਾਰੇ ਵਾਇ ਕੈ ॥
सूरी संघरि रचिआ ढोल संख नगारे वाइ कै ॥

दुन्दुभिं शङ्खतूर्यं च ध्वनयन्तः योद्धा युद्धं प्रारब्धवन्तः ।

ਚੰਡ ਚਿਤਾਰੀ ਕਾਲਕਾ ਮਨ ਬਾਹਲਾ ਰੋਸ ਬਢਾਇ ਕੈ ॥
चंड चितारी कालका मन बाहला रोस बढाइ कै ॥

चण्डी अतीव क्रुद्धा कालीं मनसि स्मरत् |

ਨਿਕਲੀ ਮਥਾ ਫੋੜਿ ਕੈ ਜਨ ਫਤੇ ਨੀਸਾਣ ਬਜਾਇ ਕੈ ॥
निकली मथा फोड़ि कै जन फते नीसाण बजाइ कै ॥

सा चण्डीस्य ललाटं विदारयन्ती, तुरहीवादयन्त्याः, विजयध्वजस्य उड्डयनं च कृत्वा निर्गतवती।

ਜਾਗ ਸੁ ਜੰਮੀ ਜੁਧ ਨੂੰ ਜਰਵਾਣਾ ਜਣ ਮਰੜਾਇ ਕੈ ॥
जाग सु जंमी जुध नूं जरवाणा जण मरड़ाइ कै ॥

प्रकटिता सा युद्धाय गता, यथा बीर भद्रः शिवतः प्रकटितः।

ਦਲ ਵਿਚਿ ਘੇਰਾ ਘਤਿਆ ਜਣ ਸੀਂਹ ਤੁਰਿਆ ਗਣਿਣਾਇ ਕੈ ॥
दल विचि घेरा घतिआ जण सींह तुरिआ गणिणाइ कै ॥

तया संवृतं रणक्षेत्रं गर्जन्तं सिंह इव चलन्तीम् ।

ਆਪ ਵਿਸੂਲਾ ਹੋਇਆ ਤਿਹੁ ਲੋਕਾਂ ਤੇ ਖੁਨਸਾਇ ਕੈ ॥
आप विसूला होइआ तिहु लोकां ते खुनसाइ कै ॥

(दैत्यराजः) स्वयं महादुःखं प्राप्य त्रिलोकेषु क्रोधं प्रदर्शयन् ।