Anand Sahib

(Pagina: 3)

ਇਕਿ ਭਰਮਿ ਭੂਲੇ ਫਿਰਹਿ ਦਹ ਦਿਸਿ ਇਕਿ ਨਾਮਿ ਲਾਗਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥

eik bharam bhoole fireh dah dis ik naam laag savaariaa |

Nonnulli dubio errore in decem partes deluduntur; quidam ad Naam affectu decorati sunt.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮਨੁ ਭਇਆ ਨਿਰਮਲੁ ਜਿਨਾ ਭਾਣਾ ਭਾਵਏ ॥

guraparasaadee man bheaa niramal jinaa bhaanaa bhaave |

Per Guru gratia mens immaculata et pura fit pro iis qui Dei voluntatem sequuntur.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਸੁ ਦੇਹਿ ਪਿਆਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਵਏ ॥੮॥

kahai naanak jis dehi piaare soee jan paave |8|

Ille solus, inquit Nanak, recipit, cui tu das, dilecte Domine. ||8||

ਆਵਹੁ ਸੰਤ ਪਿਆਰਿਹੋ ਅਕਥ ਕੀ ਕਰਹ ਕਹਾਣੀ ॥

aavahu sant piaariho akath kee karah kahaanee |

Venite, Sancti dilecti, tacita Domini loquela dicamus.

ਕਰਹ ਕਹਾਣੀ ਅਕਥ ਕੇਰੀ ਕਿਤੁ ਦੁਆਰੈ ਪਾਈਐ ॥

karah kahaanee akath keree kit duaarai paaeeai |

Quomodo possumus dicere tacitam Domini orationem? Per quam portam reperiemus eum?

ਤਨੁ ਮਨੁ ਧਨੁ ਸਭੁ ਸਉਪਿ ਗੁਰ ਕਉ ਹੁਕਮਿ ਮੰਨਿਐ ਪਾਈਐ ॥

tan man dhan sabh saup gur kau hukam maniaai paaeeai |

Dede corpus, mentem, opes, et omnia Guru; obedite ordini voluntatis suae, et invenietis eum.

ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿਹੁ ਗੁਰੂ ਕੇਰਾ ਗਾਵਹੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥

hukam manihu guroo keraa gaavahu sachee baanee |

Hukam mandato Guru oboedite et verum Verbum Bani eius canite.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਕਥਿਹੁ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥੯॥

kahai naanak sunahu santahu kathihu akath kahaanee |9|

Inquit Nanak, audite, Sancti, et tacitam dicite orationem Domini. ||9||

ਏ ਮਨ ਚੰਚਲਾ ਚਤੁਰਾਈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥

e man chanchalaa chaturaaee kinai na paaeaa |

O varium, per astutiam, Dominum nemo invenit.

ਚਤੁਰਾਈ ਨ ਪਾਇਆ ਕਿਨੈ ਤੂ ਸੁਣਿ ਮੰਨ ਮੇਰਿਆ ॥

chaturaaee na paaeaa kinai too sun man meriaa |

Per astutiam nemo eum invenit; audi, mens mea.

ਏਹ ਮਾਇਆ ਮੋਹਣੀ ਜਿਨਿ ਏਤੁ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥

eh maaeaa mohanee jin et bharam bhulaaeaa |

Haec Maya tam attrahenti est; ob id in ambiguo vagantur.

ਮਾਇਆ ਤ ਮੋਹਣੀ ਤਿਨੈ ਕੀਤੀ ਜਿਨਿ ਠਗਉਲੀ ਪਾਈਆ ॥

maaeaa ta mohanee tinai keetee jin tthgaulee paaeea |

Hic fascinans Maya creatus est ab Eo qui hanc potionem administravit.

ਕੁਰਬਾਣੁ ਕੀਤਾ ਤਿਸੈ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਮੋਹੁ ਮੀਠਾ ਲਾਇਆ ॥

kurabaan keetaa tisai vittahu jin mohu meetthaa laaeaa |

Sacrificium sum ei, qui fecit dulcem affectum passionis.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮਨ ਚੰਚਲ ਚਤੁਰਾਈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧੦॥

kahai naanak man chanchal chaturaaee kinai na paaeaa |10|

Nanak, inquit, mens levis, nemo eum per astutiam invenit. ||10||

ਏ ਮਨ ਪਿਆਰਿਆ ਤੂ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਮਾਲੇ ॥

e man piaariaa too sadaa sach samaale |

O mens dilecta, contemple verum Dominum in aeternum.

ਏਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਤੂ ਜਿ ਦੇਖਦਾ ਚਲੈ ਨਾਹੀ ਤੇਰੈ ਨਾਲੇ ॥

ehu kuttanb too ji dekhadaa chalai naahee terai naale |

Non congredietur tecum familia ista quam videtis.

ਸਾਥਿ ਤੇਰੈ ਚਲੈ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਈਐ ॥

saath terai chalai naahee tis naal kiau chit laaeeai |

Non tecum ibunt, cur animum advorsas?

ਐਸਾ ਕੰਮੁ ਮੂਲੇ ਨ ਕੀਚੈ ਜਿਤੁ ਅੰਤਿ ਪਛੋਤਾਈਐ ॥

aaisaa kam moole na keechai jit ant pachhotaaeeai |

Ne quid facias quod in fine poeniteat.

ਸਤਿਗੁਰੂ ਕਾ ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਿ ਤੂ ਹੋਵੈ ਤੇਰੈ ਨਾਲੇ ॥

satiguroo kaa upades sun too hovai terai naale |

Audite vera Guru dogmata - haec tecum pariter ibunt.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮਨ ਪਿਆਰੇ ਤੂ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਮਾਲੇ ॥੧੧॥

kahai naanak man piaare too sadaa sach samaale |11|

Dicit Nanak, mens dilecta, contemplare verum Dominum in aeternum. ||11||