او انکار

(صفحو: 8)

ਕਾਚੇ ਗੁਰ ਤੇ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੂਆ ॥

kaache gur te mukat na hooaa |

ڪوڙي گروءَ ذريعي، ڇوٽڪارو نه ملي.

ਕੇਤੀ ਨਾਰਿ ਵਰੁ ਏਕੁ ਸਮਾਲਿ ॥

ketee naar var ek samaal |

هڪ مڙس رب جون ڪيتريون ئي دلہنون آهن - هن تي غور ڪريو.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਰਣੁ ਜੀਵਣੁ ਪ੍ਰਭ ਨਾਲਿ ॥

guramukh maran jeevan prabh naal |

گرومخ مري ٿو، ۽ خدا سان گڏ جيئرو آهي.

ਦਹ ਦਿਸ ਢੂਢਿ ਘਰੈ ਮਹਿ ਪਾਇਆ ॥

dah dis dtoodt gharai meh paaeaa |

ڏهن طرفن ۾ ڳوليندي، مون هن کي پنهنجي گهر ۾ مليو.

ਮੇਲੁ ਭਇਆ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਿਲਾਇਆ ॥੨੧॥

mel bheaa satiguroo milaaeaa |21|

مون هن سان ملاقات ڪئي آهي؛ سچو گرو مون کي هن سان ملڻ جي هدايت ڪئي آهي. ||21||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ॥

guramukh gaavai guramukh bolai |

گرومک ڳائي ٿو، ۽ گرومخ ڳالهائي ٿو.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਤੋਲਿ ਤੁੋਲਾਵੈ ਤੋਲੈ ॥

guramukh tol tuolaavai tolai |

گرومخ رب جي قدر جو اندازو لڳائي ٿو، ۽ ٻين کي پڻ ان جو جائزو وٺڻ لاء حوصلا افزائي ڪري ٿو.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ਨਿਸੰਗੁ ॥

guramukh aavai jaae nisang |

گرو مُخ بي خوف اچي ٿو ۽ وڃي ٿو.

ਪਰਹਰਿ ਮੈਲੁ ਜਲਾਇ ਕਲੰਕੁ ॥

parahar mail jalaae kalank |

هن جي گندگي لهي ويندي آهي، ۽ هن جا داغ سڙي ويندا آهن.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਦ ਬੇਦ ਬੀਚਾਰੁ ॥

guramukh naad bed beechaar |

گرومک پنهنجي ويد لاءِ ناد جي صوتي وهڪري تي غور ڪري ٿو.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਜਨੁ ਚਜੁ ਅਚਾਰੁ ॥

guramukh majan chaj achaar |

گرومخ جي صفائي غسل چڱن ڪمن جي ڪارڪردگي آهي.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਸਾਰੁ ॥

guramukh sabad amrit hai saar |

گرو مُخ لاءِ، شبد تمام بهترين امربوشيل امرت آهي.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ਪਾਰੁ ॥੨੨॥

naanak guramukh paavai paar |22|

اي نانڪ، گرومک پار ڪري. ||22||

ਚੰਚਲੁ ਚੀਤੁ ਨ ਰਹਈ ਠਾਇ ॥

chanchal cheet na rahee tthaae |

ٿڪل شعور مستحڪم نه رهي.

ਚੋਰੀ ਮਿਰਗੁ ਅੰਗੂਰੀ ਖਾਇ ॥

choree mirag angooree khaae |

هرڻ ڳجهي طرح سائي ٻوٽن کي چتائي ٿو.

ਚਰਨ ਕਮਲ ਉਰ ਧਾਰੇ ਚੀਤ ॥

charan kamal ur dhaare cheet |

جيڪو رب جي ڪمل پيرن کي پنهنجي دل ۽ شعور ۾ رکي ٿو

ਚਿਰੁ ਜੀਵਨੁ ਚੇਤਨੁ ਨਿਤ ਨੀਤ ॥

chir jeevan chetan nit neet |

وڏي ڄمار، هميشه رب کي ياد ڪندي.

ਚਿੰਤਤ ਹੀ ਦੀਸੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

chintat hee deesai sabh koe |

هر ڪنهن کي پريشاني ۽ پرواهه آهي.

ਚੇਤਹਿ ਏਕੁ ਤਹੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥

cheteh ek tahee sukh hoe |

اُهو ئي سڪون حاصل ڪري ٿو، جيڪو هڪ رب جو خيال ڪري ٿو.

ਚਿਤਿ ਵਸੈ ਰਾਚੈ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥

chit vasai raachai har naae |

جڏهن رب هوش ۾ رهجي وڃي ٿو، ۽ ماڻهو رب جي نالي ۾ جذب ٿئي ٿو،