سندس نور سمنڊ ۽ زمين کي روشن ڪري ٿو.
ٽنهي جهانن ۾، گرو آهي، دنيا جو رب.
رب پنهنجي مختلف شڪلين کي ظاهر ڪري ٿو.
سندس فضل عطا ڪري، هو دل جي گهر ۾ داخل ٿئي ٿو.
ڪڪر گهٽجي ويندا آهن، ۽ مينهن وسڻ لڳندو آهي.
رب پاڪ ڪلام پاڪ سان سينگاريو ۽ بلند ڪري ٿو.
جيڪو هڪ خدا جي اسرار کي ڄاڻي ٿو،
پاڻ ئي خالق آهي، پاڻ ئي خدائي رب آهي. ||8||
جڏهن سج اڀري ٿو، ڀوتن کي ماريو ويو آهي؛
انسان مٿئين طرف ڏسي ٿو، ۽ شبد تي غور ڪري ٿو.
رب شروع ۽ آخر کان ٻاهر آهي، ٽنهي جهانن کان ٻاهر آهي.
هو پاڻ عمل ڪري ٿو، ڳالهائي ٿو ۽ ٻڌي ٿو.
هو تقدير جو معمار آهي؛ هو اسان کي دماغ ۽ جسم سان برڪت ڪري ٿو.
تقدير جو اهو معمار منهنجي ذهن ۽ وات ۾ آهي.
خدا دنيا جي زندگي آهي؛ ٻيو ڪو به نه آهي.
اي نانڪ، نام سان ڀريل، رب جي نالي سان، هڪ عزت وارو آهي. ||9||
جيڪو پيار سان رب جي بادشاهه جو نالو ڳائيندو آهي،
جنگ وڙھي ٿو ۽ پنھنجي دماغ کي فتح ڪري ٿو.
ڏينهن رات، هو رب جي محبت ۾ سمايل رهي ٿو.
هو ٽنهي جهانن ۽ چئن زمانن ۾ مشهور آهي.