نور او اقیانوس و زمین را روشن می کند.
در سراسر سه جهان، گورو، پروردگار جهان است.
خداوند اشکال مختلف خود را آشکار می کند.
با فضل خود وارد خانه دل می شود.
ابرها پایین آویزان هستند و باران در حال باریدن است.
خداوند با کلام والای شاباد زینت و تعالی می بخشد.
کسی که راز خدای یگانه را می داند،
خودش خالق است، خودش پروردگار الهی است. ||8||
وقتی خورشید طلوع می کند، شیاطین کشته می شوند.
مرد فانی به بالا نگاه می کند و به شاباد می اندیشد.
خداوند فراتر از آغاز و پایان، فراتر از سه جهان است.
او خودش عمل می کند، صحبت می کند و گوش می دهد.
او معمار سرنوشت است. او روح و جسم ما را برکت می دهد.
آن معمار سرنوشت در ذهن و دهان من است.
خدا حیات دنیاست. اصلا دیگری وجود ندارد
ای نانک، آغشته به نعم، نام خداوند، شرافتمند است. ||9||
کسی که با محبت نام پادشاه مقتدر خداوند را سر می دهد،
جنگ می کند و بر ذهن خود پیروز می شود.
روز و شب، او با عشق خداوند آغشته می ماند.
او در سه جهان و چهار عصر مشهور است.