آسا کی وار

(صفحو: 36)

ਤਿਨੑ ਕੀ ਨਿੰਦਾ ਕੋਈ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਿਨੑ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥

tina kee nindaa koee kiaa kare jina har naam piaaraa |

انهن کي ڪو ڪيئن ٿو بدنام ڪري؟ رب جو نالو کين پيارو آهي.

ਜਿਨ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਸਭ ਦੁਸਟ ਝਖ ਮਾਰਾ ॥

jin har setee man maaniaa sabh dusatt jhakh maaraa |

جن جا ذهن رب سان گڏ هوندا آهن- انهن جا سڀئي دشمن انهن تي بيڪار حملو ڪندا آهن.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਰਖਣਹਾਰਾ ॥੩॥

jan naanak naam dhiaaeaa har rakhanahaaraa |3|

ٻانهو نانڪ، رب جي نالي تي غور ڪندو آهي، رب جي حفاظت ڪندڙ. ||3||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥

salok mahalaa 2 |

سالڪ، ٻيو محل:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਦਾਤਿ ਆਪਸ ਤੇ ਜੋ ਪਾਈਐ ॥

eh kinehee daat aapas te jo paaeeai |

هي ڪهڙي قسم جو تحفو آهي، جيڪو اسان کي صرف پنهنجي پڇڻ تي ملي ٿو؟

ਨਾਨਕ ਸਾ ਕਰਮਾਤਿ ਸਾਹਿਬ ਤੁਠੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ॥੧॥

naanak saa karamaat saahib tutthai jo milai |1|

اي نانڪ، اهو سڀ کان وڌيڪ عجيب تحفو آهي، جيڪو رب کان ملي ٿو، جڏهن هو مڪمل طور تي راضي آهي. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

ٻيو مهل:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥

eh kinehee chaakaree jit bhau khasam na jaae |

اها ڪهڙي خدمت آهي، جنهن سان مالڪ جو خوف نه ٿو وڃي؟

ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥

naanak sevak kaadteeai ji setee khasam samaae |2|

اي نانڪ، اهو اڪيلو خادم سڏيو ويندو آهي، جيڪو رب مالڪ سان ملندو آهي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨੑੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥

naanak ant na jaapanaee har taa ke paaraavaar |

اي نانڪ، رب جون حدون معلوم نه ٿيون ٿين؛ هن جي ڪا به پڄاڻي يا حد ناهي.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥

aap karaae saakhatee fir aap karaae maar |

هو پاڻ پيدا ڪري ٿو، ۽ پوءِ پاڻ ئي ناس ڪري ٿو.

ਇਕਨੑਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥

eikanaa galee janjeereea ik turee charreh biseeaar |

ڪن جي ڳچيءَ ۾ زنجير آهن، جڏهن ته ڪي گهوڙن تي سوار آهن.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥

aap karaae kare aap hau kai siau karee pukaar |

هو پاڻ عمل ڪري ٿو، ۽ هو پاڻ اسان کي عمل ڪرڻ جو سبب بڻائي ٿو. ڪنهن کي شڪايت ڪرڻ گهرجي؟

ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥

naanak karanaa jin keea fir tis hee karanee saar |23|

اي نانڪ، جنهن مخلوق کي پيدا ڪيو آهي- هو پاڻ ان جي سنڀال ڪري ٿو. ||23||

ਹਰਿ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਭਗਤ ਉਪਾਇਆ ਪੈਜ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

har jug jug bhagat upaaeaa paij rakhadaa aaeaa raam raaje |

هر دور ۾، هو پنهنجا بندا پيدا ڪري ٿو ۽ انهن جي عزت جي حفاظت ڪري ٿو، اي رب بادشاهه.

ਹਰਣਾਖਸੁ ਦੁਸਟੁ ਹਰਿ ਮਾਰਿਆ ਪ੍ਰਹਲਾਦੁ ਤਰਾਇਆ ॥

haranaakhas dusatt har maariaa prahalaad taraaeaa |

رب بدڪار هرناخش کي ماري ڇڏيو، ۽ پرهلاد کي بچايو.

ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਨਿੰਦਕਾ ਪਿਠਿ ਦੇਇ ਨਾਮਦੇਉ ਮੁਖਿ ਲਾਇਆ ॥

ahankaareea nindakaa pitth dee naamadeo mukh laaeaa |

هُن انا پرستن ۽ بدمعاشن کان منهن موڙيو، ۽ پنهنجو منهن نام ديوي کي ڏيکاريو.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਐਸਾ ਹਰਿ ਸੇਵਿਆ ਅੰਤਿ ਲਏ ਛਡਾਇਆ ॥੪॥੧੩॥੨੦॥

jan naanak aaisaa har seviaa ant le chhaddaaeaa |4|13|20|

نوڪر نانڪ رب جي اهڙي خدمت ڪئي آهي، جو هو آخر ۾ کيس بچائيندو. ||4||13||20||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل: