Anand Sahib

(Páxina: 4)

ਅਗਮ ਅਗੋਚਰਾ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥

agam agocharaa teraa ant na paaeaa |

Oh Señor inaccesible e insondable, os teus límites non se poden atopar.

ਅੰਤੋ ਨ ਪਾਇਆ ਕਿਨੈ ਤੇਰਾ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਤੂ ਜਾਣਹੇ ॥

anto na paaeaa kinai teraa aapanaa aap too jaanahe |

Ninguén atopou os teus límites; só ti sabes.

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਖੇਲੁ ਤੇਰਾ ਕਿਆ ਕੋ ਆਖਿ ਵਖਾਣਏ ॥

jeea jant sabh khel teraa kiaa ko aakh vakhaane |

Todos os seres vivos e criaturas son o teu xogo; como alguén pode describirte?

ਆਖਹਿ ਤ ਵੇਖਹਿ ਸਭੁ ਤੂਹੈ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥

aakheh ta vekheh sabh toohai jin jagat upaaeaa |

Falas e miras todo; Creaches o Universo.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਤੂ ਸਦਾ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥

kahai naanak too sadaa agam hai teraa ant na paaeaa |12|

Di Nanak: Es para sempre inaccesible; Non se poden atopar os teus límites. ||12||

ਸੁਰਿ ਨਰ ਮੁਨਿ ਜਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖੋਜਦੇ ਸੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ॥

sur nar mun jan amrit khojade su amrit gur te paaeaa |

Os seres anxelicos e os sabios silenciosos buscan o néctar ambrosial; este Amrit obtense do Guru.

ਪਾਇਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਨੀ ਸਚਾ ਮਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥

paaeaa amrit gur kripaa keenee sachaa man vasaaeaa |

Este Amrit obtense, cando o Guru concede a súa Graza; El consagra o verdadeiro Señor dentro da mente.

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤੁਧੁ ਉਪਾਏ ਇਕਿ ਵੇਖਿ ਪਰਸਣਿ ਆਇਆ ॥

jeea jant sabh tudh upaae ik vekh parasan aaeaa |

Todos os seres vivos e criaturas foron creados por Ti; só algúns veñen ver ao Guru e buscan a súa bendición.

ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਚੂਕਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਭਲਾ ਭਾਇਆ ॥

lab lobh ahankaar chookaa satiguroo bhalaa bhaaeaa |

A súa avaricia, avaricia e egoísmo son disipadas, e o True Guru parece doce.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਤੁਠਾ ਤਿਨਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ॥੧੩॥

kahai naanak jis no aap tutthaa tin amrit gur te paaeaa |13|

Di Nanak, aqueles cos que o Señor está satisfeito, obtén o Amrit, a través do Guru. ||13||

ਭਗਤਾ ਕੀ ਚਾਲ ਨਿਰਾਲੀ ॥

bhagataa kee chaal niraalee |

O estilo de vida dos devotos é único e distinto.

ਚਾਲਾ ਨਿਰਾਲੀ ਭਗਤਾਹ ਕੇਰੀ ਬਿਖਮ ਮਾਰਗਿ ਚਲਣਾ ॥

chaalaa niraalee bhagataah keree bikham maarag chalanaa |

O estilo de vida dos devotos é único e distinto; seguen o camiño máis difícil.

ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਤਜਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬਹੁਤੁ ਨਾਹੀ ਬੋਲਣਾ ॥

lab lobh ahankaar taj trisanaa bahut naahee bolanaa |

Renuncian á cobiza, á avaricia, ao egoísmo e ao desexo; non falan demasiado.

ਖੰਨਿਅਹੁ ਤਿਖੀ ਵਾਲਹੁ ਨਿਕੀ ਏਤੁ ਮਾਰਗਿ ਜਾਣਾ ॥

khaniahu tikhee vaalahu nikee et maarag jaanaa |

O camiño que percorren é máis agudo que unha espada de dous fíos e máis fino que un pelo.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜਿਨੀ ਆਪੁ ਤਜਿਆ ਹਰਿ ਵਾਸਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥

guraparasaadee jinee aap tajiaa har vaasanaa samaanee |

Pola graza de Guru, derramaron o seu egoísmo e presunción; as súas esperanzas únense no Señor.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਚਾਲ ਭਗਤਾ ਜੁਗਹੁ ਜੁਗੁ ਨਿਰਾਲੀ ॥੧੪॥

kahai naanak chaal bhagataa jugahu jug niraalee |14|

Di Nanak, o estilo de vida dos devotos, en cada idade, é único e distinto. ||14||

ਜਿਉ ਤੂ ਚਲਾਇਹਿ ਤਿਵ ਚਲਹ ਸੁਆਮੀ ਹੋਰੁ ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ॥

jiau too chalaaeihi tiv chalah suaamee hor kiaa jaanaa gun tere |

Como ti me fas andar, así ando, meu Señor e Mestre; que máis sei das túas gloriosas virtudes?

ਜਿਵ ਤੂ ਚਲਾਇਹਿ ਤਿਵੈ ਚਲਹ ਜਿਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਵਹੇ ॥

jiv too chalaaeihi tivai chalah jinaa maarag paavahe |

Mentres ti fai que caminen, eles camiñan - Puxéronos no Camiño.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਜਿਨ ਨਾਮਿ ਲਾਇਹਿ ਸਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਧਿਆਵਹੇ ॥

kar kirapaa jin naam laaeihi si har har sadaa dhiaavahe |

Na túa misericordia, únasos ao Naam; meditan para sempre no Señor, Har, Har.

ਜਿਸ ਨੋ ਕਥਾ ਸੁਣਾਇਹਿ ਆਪਣੀ ਸਿ ਗੁਰਦੁਆਰੈ ਸੁਖੁ ਪਾਵਹੇ ॥

jis no kathaa sunaaeihi aapanee si guraduaarai sukh paavahe |

Aqueles a quen fagas escoitar o teu sermón, atopan a paz no Gurdwara, a Porta do Guru.