मृत्युस्य अन्तिमक्षणाः बहवः योद्धानां शिरसि आगताः ।
शूराः योद्धवः मातृभिः अपि ज्ञातुं न शक्तवन्तः, ये तान् जनयन्ति स्म।४३।
सुम्भः श्रान्वतबीजस्य मृत्योः विषये दुर्वार्ता श्रुतवान्
न च कश्चित् युद्धक्षेत्रे गच्छन्तीं दुर्गां सहितुं शक्नोति स्म।
जटायुक्ताः बहवः शूराः योद्धवः सिंग उत्तिष्ठन्ति स्म
तत् दुन्दुभिवादकाः युद्धाय गमिष्यन्ति इति कारणेन ढोलकं ध्वनयेयुः।
यदा सेनाः गच्छन्ति स्म तदा पृथिवी कम्पितवती
यथा कम्पिता नौका, या अद्यापि नदीयां वर्तते।
अश्वानां खुरैः सह रजः उत्पन्नः
इन्द्रं च याति पृथिवी शिकायतया इव ।४४।
पौरि
इच्छुकाः श्रमिकाः कार्ये प्रवृत्ताः, योद्धारूपेण च सेनायाः सज्जीकरणं कृतवन्तः ।
ते दुर्गायाः पुरतः काबाह (मक्का)नगरं हजार्थं गच्छन्तः तीर्थयात्रिकाः इव गतवन्तः ।
बाण-खड्ग-खड्ग-माध्यमेन युद्धक्षेत्रे योद्धान् आमन्त्रयन्ति ।
केचन क्षतिग्रस्ताः योद्धाः विद्यालये क्वाडी इव डुलन्ति, पवित्रं कुरानस्य पाठं कुर्वन्ति।
केचन वीराः योद्धा: प्रार्थनां कुर्वन् भक्तः मुस्लिमः इव खड्गैः, अस्तरेण च विदारिताः भवन्ति।
केचिद्दुर्गायाः पुरतः गच्छन्ति दुर्भावान् अश्वान् प्रचोदयन् ।
केचित्दुर्गा पुरतः धावन्ति बुभुक्षिताः कुण्डलाः इव |
ये कदापि युद्धे तृप्ताः न आसन्, अधुना तु तृप्ताः प्रसन्नाः च।।45।
शृङ्खलाबद्धाः द्विगुणाः तुरिकाः ध्वनितवन्तः।