ओअंकारु

(पान: 10)

ਆਇ ਚਲੇ ਭਏ ਆਸ ਨਿਰਾਸਾ ॥

आइ चले भए आस निरासा ॥

तो आशेने येतो आणि नंतर आशेशिवाय जातो.

ਝੁਰਿ ਝੁਰਿ ਝਖਿ ਮਾਟੀ ਰਲਿ ਜਾਇ ॥

झुरि झुरि झखि माटी रलि जाइ ॥

पश्चात्ताप, पश्चात्ताप आणि शोक, तो धुळीत मिसळणारा आहे.

ਕਾਲੁ ਨ ਚਾਂਪੈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥

कालु न चांपै हरि गुण गाइ ॥

जो परमेश्वराची स्तुती गातो त्याला मृत्यू चघळत नाही.

ਪਾਈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ॥

पाई नव निधि हरि कै नाइ ॥

भगवंताच्या नामाने नऊ खजिना मिळतात;

ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥੨੬॥

आपे देवै सहजि सुभाइ ॥२६॥

परमेश्वर अंतर्ज्ञानी शांती आणि शांती देतो. ||२६||

ਞਿਆਨੋ ਬੋਲੈ ਆਪੇ ਬੂਝੈ ॥

ञिआनो बोलै आपे बूझै ॥

तो अध्यात्मिक शहाणपणा बोलतो, आणि तो स्वतः ते समजतो.

ਆਪੇ ਸਮਝੈ ਆਪੇ ਸੂਝੈ ॥

आपे समझै आपे सूझै ॥

तो स्वत: जाणतो, आणि तो स्वत:च त्याचे आकलन करतो.

ਗੁਰ ਕਾ ਕਹਿਆ ਅੰਕਿ ਸਮਾਵੈ ॥

गुर का कहिआ अंकि समावै ॥

जो गुरुचे शब्द आपल्या तंतूमध्ये घेतो,

ਨਿਰਮਲ ਸੂਚੇ ਸਾਚੋ ਭਾਵੈ ॥

निरमल सूचे साचो भावै ॥

निर्दोष आणि पवित्र आहे, आणि खऱ्या परमेश्वराला प्रसन्न करणारा आहे.

ਗੁਰੁ ਸਾਗਰੁ ਰਤਨੀ ਨਹੀ ਤੋਟ ॥

गुरु सागरु रतनी नही तोट ॥

गुरूच्या सागरात मोत्यांची कमतरता नाही.

ਲਾਲ ਪਦਾਰਥ ਸਾਚੁ ਅਖੋਟ ॥

लाल पदारथ साचु अखोट ॥

दागिन्यांचा खजिना खरोखरच अक्षय आहे.

ਗੁਰਿ ਕਹਿਆ ਸਾ ਕਾਰ ਕਮਾਵਹੁ ॥

गुरि कहिआ सा कार कमावहु ॥

गुरूंनी सांगितलेली कर्मे करा.

ਗੁਰ ਕੀ ਕਰਣੀ ਕਾਹੇ ਧਾਵਹੁ ॥

गुर की करणी काहे धावहु ॥

गुरूंच्या कृतीचा पाठलाग का करत आहात?

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮਤਿ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵਹੁ ॥੨੭॥

नानक गुरमति साचि समावहु ॥२७॥

हे नानक, गुरूंच्या उपदेशाने, खऱ्या परमेश्वरात विलीन व्हा. ||२७||

ਟੂਟੈ ਨੇਹੁ ਕਿ ਬੋਲਹਿ ਸਹੀ ॥

टूटै नेहु कि बोलहि सही ॥

जेव्हा एखादी व्यक्ती अवमानाने बोलते तेव्हा प्रेम तुटते.

ਟੂਟੈ ਬਾਹ ਦੁਹੂ ਦਿਸ ਗਹੀ ॥

टूटै बाह दुहू दिस गही ॥

दोन्ही बाजूंनी खेचल्यावर हात तुटतो.

ਟੂਟਿ ਪਰੀਤਿ ਗਈ ਬੁਰ ਬੋਲਿ ॥

टूटि परीति गई बुर बोलि ॥

प्रेम तुटते, जेव्हा बोलणे आंबट होते.

ਦੁਰਮਤਿ ਪਰਹਰਿ ਛਾਡੀ ਢੋਲਿ ॥

दुरमति परहरि छाडी ढोलि ॥

पती भगवान दुष्ट मनाच्या वधूचा त्याग करतात आणि सोडून जातात.

ਟੂਟੈ ਗੰਠਿ ਪੜੈ ਵੀਚਾਰਿ ॥

टूटै गंठि पड़ै वीचारि ॥

चिंतन आणि चिंतनातून तुटलेली गाठ पुन्हा बांधली जाते.

ਗੁਰਸਬਦੀ ਘਰਿ ਕਾਰਜੁ ਸਾਰਿ ॥

गुरसबदी घरि कारजु सारि ॥

गुरूंच्या शब्दाने माणसाचे व्यवहार स्वतःच्या घरातच सुटतात.