ഗൗരി, അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ, മാജ്:
ദുഃഖം നശിപ്പിക്കുന്നവൻ നിൻ്റെ നാമമാണ്, കർത്താവേ; ദുഃഖം നശിപ്പിക്കുന്നവൻ നിൻ്റെ നാമമാണ്.
ദിവസത്തിൽ ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും, തികഞ്ഞ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിൽ അധിവസിക്കുക. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
പരമേശ്വരൻ വസിക്കുന്ന ആ ഹൃദയമാണ് ഏറ്റവും മനോഹരമായ സ്ഥലം.
നാവുകൊണ്ട് ഭഗവാൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ജപിക്കുന്നവരെ മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ സമീപിക്കുന്നില്ല. ||1||
അവനെ സേവിക്കുന്നതിലെ ജ്ഞാനം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല, ധ്യാനത്തിൽ അവനെ ആരാധിച്ചിട്ടില്ല.
ലോകജീവമേ, നീ എൻ്റെ താങ്ങാകുന്നു; എൻ്റെ കർത്താവേ, ഗുരുവേ, അപ്രാപ്യവും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തതുമാണ്. ||2||
പ്രപഞ്ചനാഥൻ കരുണാമയനായപ്പോൾ ദുഃഖവും കഷ്ടപ്പാടും അകന്നു.
സാക്ഷാൽ ഗുരുവാൽ സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടവരെ ഉഷ്ണക്കാറ്റ് തൊടുന്നില്ല. ||3||
ഗുരു സർവവ്യാപിയായ ഭഗവാനാണ്, ഗുരു കരുണാമയനായ ഗുരുവാണ്; ഗുരുവാണ് യഥാർത്ഥ സ്രഷ്ടാവ്.
ഗുരു തൃപ്തനായപ്പോൾ എനിക്ക് എല്ലാം ലഭിച്ചു. സേവകൻ നാനാക്ക് എന്നേക്കും അവനു ബലിയാണ്. ||4||2||170||
ഒരു ലക്ഷ്യം നേടുന്നതിനായി കൂടുതൽ കഠിനമായി പരിശ്രമിക്കാൻ ശ്രോതാവിനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന ഒരു മാനസികാവസ്ഥ ഗൗരി സൃഷ്ടിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, രാഗം നൽകുന്ന പ്രോത്സാഹനം ഈഗോ വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നില്ല. അതിനാൽ ഇത് ശ്രോതാവിനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുന്നു, പക്ഷേ അഹങ്കാരവും സ്വയം പ്രാധാന്യമുള്ളവരുമായി മാറുന്നത് തടയുന്നു.