Gauree, Pumed Mehl, Maajh:
Dinistriwr gofid yw Dy Enw, Arglwydd; Dinistriwr tristwch yw Dy Enw.
Pedair awr ar hugain y dydd, trigo ar ddoethineb y Gwir Gwrw Perffaith. ||1||Saib||
Y galon honno, yn yr hon y mae'r Goruchaf Arglwydd Dduw yn aros, yw'r lle harddaf.
Nid yw Negesydd Marwolaeth hyd yn oed yn nesáu at y rhai sy'n llafarganu Mawl Gogoneddus yr Arglwydd â'r tafod. ||1||
Ni ddeallais y doethineb o'i wasanaethu, ac ni addolais Ef mewn myfyrdod.
Ti yw fy Nghefnogaeth, O Fywyd y Byd; O fy Arglwydd a'm Meistr, Anhygyrch ac Annealladwy. ||2||
Pan ddaeth Arglwydd y Bydysawd yn drugarog, ymadawodd tristwch a dioddefaint.
Nid yw'r gwyntoedd poeth hyd yn oed yn cyffwrdd â'r rhai sy'n cael eu hamddiffyn gan y Gwir Guru. ||3||
Guru yw'r Arglwydd holl-dreiddiol, y Guru yw'r Meistr trugarog; y Guru yw Arglwydd y Gwir Greawdwr.
Pan oedd y Guru yn hollol fodlon, cefais bopeth. Mae'r gwas Nanak yn aberth iddo am byth. ||4||2||170||
Mae Gauri yn creu naws lle mae'r gwrandäwr yn cael ei annog i ymdrechu'n galetach er mwyn cyrraedd amcan. Fodd bynnag, nid yw'r anogaeth a roddir gan y Raag yn caniatáu i'r ego gynyddu. Mae hyn felly yn creu'r awyrgylch lle mae'r gwrandäwr yn cael ei annog, ond yn dal i gael ei atal rhag dod yn drahaus a hunanbwysig.