രാമ്കളി സദു

(പേജ്: 2)

ਸਤਿਗੁਰਿ ਭਾਣੈ ਆਪਣੈ ਬਹਿ ਪਰਵਾਰੁ ਸਦਾਇਆ ॥

satigur bhaanai aapanai beh paravaar sadaaeaa |

യഥാർത്ഥ ഗുരു, സ്വന്തം സ്വീറ്റ് വിൽ, എഴുന്നേറ്റു ഇരുന്നു കുടുംബത്തെ വിളിച്ചു.

ਮਤ ਮੈ ਪਿਛੈ ਕੋਈ ਰੋਵਸੀ ਸੋ ਮੈ ਮੂਲਿ ਨ ਭਾਇਆ ॥

mat mai pichhai koee rovasee so mai mool na bhaaeaa |

ഞാൻ പോയതിനു ശേഷം ആരും എന്നെ ഓർത്ത് കരയരുത്. അത് എന്നെ ഒട്ടും സന്തോഷിപ്പിക്കില്ല.

ਮਿਤੁ ਪੈਝੈ ਮਿਤੁ ਬਿਗਸੈ ਜਿਸੁ ਮਿਤ ਕੀ ਪੈਜ ਭਾਵਏ ॥

mit paijhai mit bigasai jis mit kee paij bhaave |

ഒരു സുഹൃത്തിന് മാന്യമായ വസ്ത്രം ലഭിക്കുമ്പോൾ, അവൻ്റെ ബഹുമാനത്തിൽ അവൻ്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ സന്തോഷിക്കുന്നു.

ਤੁਸੀ ਵੀਚਾਰਿ ਦੇਖਹੁ ਪੁਤ ਭਾਈ ਹਰਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪੈਨਾਵਏ ॥

tusee veechaar dekhahu put bhaaee har satiguroo painaave |

എൻ്റെ മക്കളേ, സഹോദരങ്ങളേ, ഇതു ചിന്തിച്ചു നോക്കുവിൻ; കർത്താവ് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് പരമമായ ബഹുമാനത്തിൻ്റെ വസ്ത്രം നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਰਤਖਿ ਹੋਦੈ ਬਹਿ ਰਾਜੁ ਆਪਿ ਟਿਕਾਇਆ ॥

satiguroo paratakh hodai beh raaj aap ttikaaeaa |

യഥാർത്ഥ ഗുരു സ്വയം എഴുന്നേറ്റു ഇരുന്നു, ധ്യാനത്തിൻ്റെയും വിജയത്തിൻ്റെയും യോഗയായ രാജയോഗത്തിൻ്റെ സിംഹാസനത്തിൻ്റെ പിൻഗാമിയെ നിയമിച്ചു.

ਸਭਿ ਸਿਖ ਬੰਧਪ ਪੁਤ ਭਾਈ ਰਾਮਦਾਸ ਪੈਰੀ ਪਾਇਆ ॥੪॥

sabh sikh bandhap put bhaaee raamadaas pairee paaeaa |4|

എല്ലാ സിഖുകാരും ബന്ധുക്കളും കുട്ടികളും സഹോദരങ്ങളും ഗുരു റാം ദാസിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു. ||4||

ਅੰਤੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੋਲਿਆ ਮੈ ਪਿਛੈ ਕੀਰਤਨੁ ਕਰਿਅਹੁ ਨਿਰਬਾਣੁ ਜੀਉ ॥

ante satigur boliaa mai pichhai keeratan kariahu nirabaan jeeo |

ഒടുവിൽ, സാക്ഷാൽ ഗുരു പറഞ്ഞു, "ഞാൻ പോകുമ്പോൾ, ഭഗവാനെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട്, നിർവാണത്തിൽ കീർത്തനം പാടൂ."

ਕੇਸੋ ਗੋਪਾਲ ਪੰਡਿਤ ਸਦਿਅਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਥਾ ਪੜਹਿ ਪੁਰਾਣੁ ਜੀਉ ॥

keso gopaal panddit sadiahu har har kathaa parreh puraan jeeo |

നീണ്ട മുടിയുള്ള പണ്ഡിതരായ കർത്താവിൻ്റെ വിശുദ്ധരെ വിളിക്കുക, കർത്താവിൻ്റെ പ്രഭാഷണം വായിക്കാൻ, ഹർ, ഹർ.

ਹਰਿ ਕਥਾ ਪੜੀਐ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੁਣੀਐ ਬੇਬਾਣੁ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਗੁਰ ਭਾਵਏ ॥

har kathaa parreeai har naam suneeai bebaan har rang gur bhaave |

കർത്താവിൻ്റെ പ്രഭാഷണം വായിക്കുക, കർത്താവിൻ്റെ നാമം ശ്രദ്ധിക്കുക; ഭഗവാനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ ഗുരു സന്തുഷ്ടനാണ്.

ਪਿੰਡੁ ਪਤਲਿ ਕਿਰਿਆ ਦੀਵਾ ਫੁਲ ਹਰਿ ਸਰਿ ਪਾਵਏ ॥

pindd patal kiriaa deevaa ful har sar paave |

ഇലകളിൽ നെൽക്കതിരുകൾ അർപ്പിക്കുക, വിളക്ക് കൊളുത്തുക, ശരീരം ഗംഗയിൽ ഒഴുക്കുക തുടങ്ങിയ ചടങ്ങുകൾ നടത്തുന്നതിൽ വിഷമിക്കരുത്. പകരം എൻ്റെ ശവശരീരം കർത്താവിൻ്റെ കുളത്തിൽ ഏൽപ്പിക്കട്ടെ.

ਹਰਿ ਭਾਇਆ ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੋਲਿਆ ਹਰਿ ਮਿਲਿਆ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਣੁ ਜੀਉ ॥

har bhaaeaa satigur boliaa har miliaa purakh sujaan jeeo |

സാക്ഷാൽ ഗുരു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഭഗവാൻ പ്രസാദിച്ചു; അപ്പോൾ അവൻ സർവ്വജ്ഞനായ ആദിമ ദൈവവുമായി ലയിച്ചു.

ਰਾਮਦਾਸ ਸੋਢੀ ਤਿਲਕੁ ਦੀਆ ਗੁਰਸਬਦੁ ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ਜੀਉ ॥੫॥

raamadaas sodtee tilak deea gurasabad sach neesaan jeeo |5|

തുടർന്ന് ഗുരു സോധി രാം ദാസിനെ ശബാദിലെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിൻ്റെ ചിഹ്നമായ ആചാരപരമായ തിലകം നൽകി അനുഗ്രഹിച്ചു. ||5||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਜਿ ਬੋਲਿਆ ਗੁਰਸਿਖਾ ਮੰਨਿ ਲਈ ਰਜਾਇ ਜੀਉ ॥

satigur purakh ji boliaa gurasikhaa man lee rajaae jeeo |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവെന്ന നിലയിൽ, ആദിമ ഭഗവാൻ സംസാരിച്ചു, ഗുർസിഖുകൾ അവൻ്റെ ഇഷ്ടം അനുസരിച്ചു.

ਮੋਹਰੀ ਪੁਤੁ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਇਆ ਰਾਮਦਾਸੈ ਪੈਰੀ ਪਾਇ ਜੀਉ ॥

moharee put sanamukh hoeaa raamadaasai pairee paae jeeo |

അവൻ്റെ മകൻ മൊഹ്രി സൺമുഖ് ആയി മാറി, അവനോട് അനുസരണയുള്ളവനായി; അദ്ദേഹം രാം ദാസിൻ്റെ പാദങ്ങൾ തൊട്ടു വണങ്ങി.

ਸਭ ਪਵੈ ਪੈਰੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੇਰੀ ਜਿਥੈ ਗੁਰੂ ਆਪੁ ਰਖਿਆ ॥

sabh pavai pairee satiguroo keree jithai guroo aap rakhiaa |

തുടർന്ന്, എല്ലാവരും വണങ്ങി, രാംദാസിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ തൊട്ടു, ഗുരു തൻ്റെ സാരാംശം സന്നിവേശിപ്പിച്ചു.

ਕੋਈ ਕਰਿ ਬਖੀਲੀ ਨਿਵੈ ਨਾਹੀ ਫਿਰਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਆਣਿ ਨਿਵਾਇਆ ॥

koee kar bakheelee nivai naahee fir satiguroo aan nivaaeaa |

അസൂയ നിമിത്തം അപ്പോൾ കുമ്പിടാതിരുന്ന ഏതൊരുവനെയും - പിന്നീട്, യഥാർത്ഥ ഗുരു അവരെ വിനയത്തോടെ വണങ്ങാൻ കൊണ്ടുവന്നു.

ਹਰਿ ਗੁਰਹਿ ਭਾਣਾ ਦੀਈ ਵਡਿਆਈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ਰਜਾਇ ਜੀਉ ॥

har gureh bhaanaa deeee vaddiaaee dhur likhiaa lekh rajaae jeeo |

ഗുരുവായ ഭഗവാന് തേജസ്വിയായ മാഹാത്മ്യത്തെ പ്രസാദിപ്പിച്ചു; കർത്താവിൻ്റെ ഹിതത്തിൻ്റെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധി അതായിരുന്നു.

ਕਹੈ ਸੁੰਦਰੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਪੈਰੀ ਪਾਇ ਜੀਉ ॥੬॥੧॥

kahai sundar sunahu santahu sabh jagat pairee paae jeeo |6|1|

സുന്ദർ പറയുന്നു, വിശുദ്ധരേ, കേൾക്കൂ: ലോകം മുഴുവൻ അവൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു. ||6||1||