اي نانڪ، خالق جي حدن کي ڪو به ڳولي نه ٿو سگهي. ||1||
ڪيترائي لکين پاڻمرادو بڻجي ويندا آهن.
ڪيترائي لکين ماڻهو جهالت ۾ انڌا آهن.
ڪيترائي لکين پٿر دل وارا بخيل آهن.
ڪيترائي لکين بي دل آهن، سڪل، سڙيل روحن سان.
ڪيترائي لکين ٻين جي دولت چوري ڪن ٿا.
ڪيترائي لکين ٻين کي بدنام ڪن ٿا.
ڪيترائي لکين مايا ۾ جدوجهد ڪن ٿا.
ڪيترائي لکين ڌارين ملڪن ۾ ڀڄن ٿا.
خدا انهن کي جيڪو به ڳنڍيندو آهي - ان سان اهي مشغول آهن.
اي نانڪ، رڳو خالق ئي ڄاڻي ٿو پنهنجي تخليق جي ڪم کي. ||2||
ڪيترائي لکين سڌا، برهمڻ ۽ يوگي آهن.
ڪروڙين بادشاهه آهن، دنياوي آسائشون ماڻين ٿا.
ڪيترائي لکين پکي ۽ نانگ پيدا ڪيا ويا آهن.
ڪيترائي لکين پٿر ۽ وڻ پيدا ڪيا ويا آهن.
ڪيترائي لکين واء، پاڻي ۽ باهه آهن.
دنيا جا ڪيترائي ڪروڙ ملڪ ۽ ملڪ آهن.
ڪيترائي ڪروڙين چنڊ، سج ۽ تارا آهن.
ڪيترائي لکين ديمي ديوتا، راکشس ۽ اندرا آهن، انهن جي شاهي ڇانو هيٺ.
هن سڄي مخلوق کي پنهنجي ڌاڳي تي سمايو آهي.